خلاصة:
هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین جزمیت- انعطاف پذیری و ویژگی های جمعیت شناختی با شادکامی در مردم شهر اصفهان بود. بدین منظور، در قالب طرح پژوهشی از نوع همبستگی، 160 نفر (80 مرد و 80 زن) از مردم شهر اصفهان، با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به «سیاهه شادکامی اکسفورد» (a=0.82)، و مقیاس جزمیت- انعطاف پذیری (a=0.70) و پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی (شامل سن، جنس، وضعیت تاهل، تحصیلات، معدل، وضعیت اقتصادی، تعداد اعضای خانواده و درآمد) پاسخ دادند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و تحلیل کوواریانس انجام گرفت. چنین فرض گردید که بین جزمیت- انعطاف پذیری و ویژگی های جمعیت شناختی با شادکامی رابطه وجود دارد و بین میزان شادکامی زنان و مردان و افراد مجرد و متاهل تفاوت وجود دارد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که بین شادکامی و انعطاف پذیری، ارتباط مثبت و معنی دار و بین شادکامی و تعداد اعضای خانواده، ارتباط منفی و معنی دار وجود دارد (p<0.01) و بین میزان شادکامی زنان و مردان و افراد مجرد و متاهل، تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین، نتایج پژوهش نشان داد که تعداد اعضا خانواده می تواند 8.4 درصد شادکامی را به طور معنی داری پیش بینی کند (p<0.01). لذا نتیجه گرفته شد که هر چه میزان انعطاف پذیری افراد بیشتر و تعداد اعضای خانواده آنها کمتر باشد، شادکامی بیشتری را تجربه خواهند کرد.
ملخص الجهاز:
"جدول 1-میانگین و انحراف معیار نمرات مقیاسهای پژوهش برحسب جنس و نمره کل (به تصویر صفحه مراجعه شود)در جدول 2 همبستگی بین شادکامی و جزمیت-انعطافپذیری ارائه شده است.
جدول 2-همبستگی بین شادکامی و جزمیت-انعطافپذیری (به تصویر صفحه مراجعه شود)در جدول 3 ضرایب معادله رگرسیون در پیشبینی میزان شادکامی براساس ویژگیهای جمعیتشناختی ارائه شده است چنانچه در این جدول مشاهده میشود،رابطۀ بین شادکامی باسن،تحصیلات،معدل،وضعیت اقتصادی و درآمد معنیدار نمیباشد.
جدول 5-نتایج تحلیل کوواریانس تأثیر تأهل بر شادکامی با مهار متغیرهای مداخلهگر (به تصویر صفحه مراجعه شود) *بحث و نتیجهگیری *هدف از این پژوهش،بررسی«رابطۀ جزمیت-انعطافپذیری و ویژگیهای جمعیتشناختی باشادکامی در مردم شهر اصفهان»بود.
بطور کلی مرور تحقیقات نشانمیدهد که رابطۀ مشخصی بین شادکامی و سن بدست نیامده است،به نظر میرسد که«شادکامی»متغیری است که برای تمامی گروههای سنی وجود دارد،ولی منبع کسب شادمانی در گروههایمختلف سنی متفاوت است،مثلا یک کودک با دریافت یک تشویق کوچک از والدین،سطحشادکامیاش بطور معنیداری افزایش مییابد،در صورتی که برای یک فرد بزرگسال در شرایطخاص،حتی یک رویداد بزرگ مثبت،مانند برنده شدن در یک قرعهکشی یا خرید یک وسیلهنقلیه جدید هم شادیآفرین نباشد.
همچنین به نظر میرسد که برخلاف نظر ادینگتون و شومن(2004)که معتقد بودند تحصیلات اگرمنجر به انتظاراتی شود که نتوان آنها را برآورده ساخت،ممکن است حتی با شادکامی تداخلکند و بنابراین،فاصله بین هدف و دستیابی به آن را افزایش میدهد،در جامعۀ مورد پژوهش،احتمالا سطح انتظارات افراد،صرف نظر از میزان تحصیلات آنها،بالا بوده باشد و این مسئلهباعث نبود رابطۀ معنادار بین شادمانی و تحصیلات شده باشد.
gnieb-llew evitcejbus dna ytivitca laicoS.
lmth ton,ytilibats lanoitomE:gnieb-llew evitcejbus dna stiart ytilanosreP."