خلاصة:
نماد یکی از ابزارهای شناخت و بنیادیترین روش بیان است که موجب آشکار شدن مفاهیمی میگردد که به شکل دیگری قابل بیان نیستند و به همین سبب درحوزۀ مفاهیم دینی کاربرد بسیار دارند. سنتهای دینی بشر سرشار از اسطورههاست و در این قلمرو تنها با زبان نمادین میتوان سخن گفت و به عبارت دیگر نماد زبان اسطوره است. در حوزۀ نمادهای دینی، «بلندی» نمادی است که از دوران بشر ابتدایی تاکنون همواره با نوعی «ارزش» یکسان دانسته شده و ذهن انسان را به مفاهیمی چون برتری، تعالی و الوهیت پیوند داده است. این مقاله در پی آن است که ضمن بررسی مفهوم نماد و نمادپردازی، کاربرد آن در حوزۀ دین و پیوند آن با اسطوره، به مفهوم نماد «بلندی» و مظاهر عمدۀ آن یعنی، «آسمان» و «کوه»، و نیز به مفهوم تعالی بپردازد.
ملخص الجهاز:
"در واقع در متون پالی واژۀ سنگهه دینداران عامی را دربرنمیگیرد، بلکه اصطلاح چتارو پریسا 6 به معنی «انجمن چهارگانه» است که در اشاره به همۀ پیروان بودایی به طور عام به کار میرود.
1 باری برای شناختن قوانین و آئین پاتیمکهه نخست باید به متون بودایی اشاره شود، زیرا چنانکه در ادامه بیان خواهد شد بخشی از متون بودایی موسوم به همین نام است.
زیرا از یک سو نمیتوان آن را به توجه بیش از حد به جزئیات متهم کرد زیرا بودا مدام به شنوندگان اندرزهایش یادآور میشود که این نیت افراد است که مهم است و از سوی دیگر افراد با در posadha (Pali, uposatha): confessional ceremony Pavāranā Rhays Davids, Thomas William, Buddhism: Its History and…, p.
7 به طوری که ملاحظه میشود این آئین ماهیتی کاربردی داشته و هدف از آن اعتراف راهبان گناهکار به گناه خود بوده است.
بودا اهمیت فراوانی برای این آئین قائل بود و برای اینکه از اجرای دقیق آن و مشارکت همۀ راهبان اطمینان حاصل کند قوانین مفصلی وضع نمود.
در دیگه نیکایه (3، 28) داستانی از یکی از راهبان بودایی به نام ویپسی 3 نقل شده است که احتمالا کسی بود که برای نخستین بار به پاتیمکهه وجه آئینی بخشید.
پاتیمکهه اولیه از 150 قانون تشکیل میشد و به این موضوع در متون بودایی اشاره شده است از جمله در انگتره نیکایه (3، 83، 1) آمده است: «ای آقایان وقت خواندن دوهفتگی یکصدوپنجاه سیکاپده فرا رسیده است»."