به یاد امام: مفهوم بی نهایت الأدب والفن

"(7)-برای نمونه،ذکر فرازهایی از مقدمه«جلیل دوستخواه»بر مجموعه اوستا،بخوبی نشاندهنده طرز نگرش این دستهنویسندگان نسبت به اوستا و آئین ایران باستان و کوشش درجهت احیاء مجدد آن است. «بسی مایه شادمانی است اگر از این پس ایرانیان،«اوستا»را نه به عنوان یک کتاب مذهبی بلکه به عنوان یکی ازبزرگترین پایه‌های فرهنگ ایران زمین به مطالعه گیرند و درآن ژرف بنگرند و آئین آزادگی و میهن‌پرستی و پاکی وسربلندی و دلیری را از آن بیاموزند... بی‌جا نیست اگر بگوئیم که بزرگترین انگیزه برای رویآوردن به اوستا و دیرزمانی بر سر مطالعه و بررسی آن،ماندنهمان دلبستگی پرشور به فرهنگ پرمایه و اصل ایرانی است. ما بر آنیم که اوستا و هر سند کهن دیگری نباید به عنوانیک افتخارنامه نژادی بکار آید و لالایی و افسونی برایسنگین غنودن تلقی گردد بلکه باید آن را سرود پرتوانی ازاصالت و پاکی و کوشش و آزادگی دانست که می‌تواندکاروان درنگ کرده ما را دیگرباره به شور و شتاب وبپاخاستن و پیش رفتن وا دارد..."