خلاصة:
زنای محصنه، اگر با شرایطی بسیار سختگیرانه به اثبات برسد، «ممکن» است به مجازات سنگسار منتهی شود. پیشبینی اینگونه مجازاتهای سنگین، به دلیل جنبة بازدارندگی آن است؛ زیرا دامنة مفاسد مترتب بر زنا، به خصوص زنای محصنه، ابعاد مختلف زندگی دنیوی و اخروی، مادی و معنوی و فردی و اجتماعی انسان و جامعه را تحت تأثیر قرار میدهد. نوع نگرش اسلام و مکاتب مادی به انسان، حق حیات، آزادی، و سایر حقوق بنیادین بشر، مهمترین عامل در تفاوت برخورد با مسئلة زنا و مجازات زناکار است. بسیاری از شبهات در این زمینه، ناشی از عدم تصور دقیق چیستی، چرایی و شرایط مجازات سنگسار است. تحقق شرایط اجرای مجازات سنگسار، به حدی دقیق، نادر و سختگیرانه است که عملا امکان تحقق آن را به حداقل میرساند. شرایط اجرای سنگسار نیز بهگونهای است که بهانههای مشروعی را برای اجرا نکردن کامل این حکم پیشبینی کرده است. با تامل و دقت معلوم میشود این حکم اسلامی، به هیچ وجه با حقوق انسانی تنافی نداشته و اختلاف در این خصوص، ناشی از اختلاف در جهانبینیها و نگرشهای انسانشناسانه است.
ملخص الجهاز:
"بسیاری از فقیهان بر اساس این روایات فتوا دادهاند 61 بر این اساس، اگر چهار نفر شهادت دهند و یکی از شهود همسر زناکار باشد، نهتنها زنای محصنه اثبات نمیشود، بلکه همة شهود به شدت مجازات میشوند: امام صادق( در مورد شهادت چهار نفر که یکی از آنها همسر زناکار است، فرمود: «همسر زن بایستی مراسم لعان برپا کند و بقیة شاهدان شلاق زده میشوند.
در روایتی از امام صادق( آمده است که ایشان در مورد مردی که زنای او با شهادت اثبات شده بود، فرمود: «در صورتیکه قبل از اجرای حد فرار کند و توبه کرده باشد، چیزی بر او نیست.
حکم چیست؟ در پاسخ باید گفت: اگر این چهار نفر شاهد عادل، نزد حاکم اسلامی بروند و ادعا کنند این زن و مرد زنا کردهاند، هر چهار نفر شاهد به دلیل افترا، قابل مجازات حدی هستند و بر اساس نص صریح قرآن، حکم به فسق آنها شده، دیگر شهادت آنها مورد قبول نخواهد بود؛ زیرا حداکثر چیزی که شهود شاهد آن بودهاند، در آغوش بودن زن و مرد در زیر پارچه بود، که جرمی تعزیری است، نه زنا که باید در شرایط خاص شرعی اثبات شود.
این نظر مستند به روایتی از امام صادق( است: ابنابیعمیر از امام صادق( سؤال میکند: مردی قبلا مرتکب سرقت یا شرب خمر یا زنا شده است و جرم او بر کسی معلوم نیست و مجازات نشده تا اینکه شخص مذکور توبه کرده و عمل صالحی انجام داده است؛ حکمش چیست؟ حضرت میفرماید: «در صورتیکه عمل صالحی انجام داده باشد و امر پسندیدهای از او شناخته شود، مجازات بر او جاری نمیشود."