ملخص الجهاز:
"نکته مهم در اینجا این است که انسجام ملی،ویژگی ثابت و همیشگی جوامع نیست که رهبران و نخبگان نسبت به آن احساس فراغت بال کنند،بلکه همواره در مقاطع و فواصل زمانی باید مورد بازنگری و بازسازی قرار گیرد؛زیرا عوامل آسیبزا و تهدیدزا به طور دائم در محیط اجتماعی حضور دارند و دست اندر کار تضعیف و تخریب هستند(روحانی؛ 1384:19).
چنانچه فرهنگ عمومی به عنوان فرهنگ مسلط و مشترک جامعه با ارزشهای مثبت از جهت پذیرش اکثریت در مقابل خرده فرهنگها تعریف شود و سه ویژگی پذیرش جمعی(اکثریتی)غیر رسمی و برخورداری از ممانعت اجتماعی برای فرهنگ عمومی منظور شود و از طرفی خرده فرهنگ بخش،مرتبط با فرهنگ عمومی(عقاید،ارزشها،هنجارها و نمادها)تلقی شود،در این صورت استراتژی یکپارچگی ملی را میتوان به عنوان یک استراتژی وفاقی معرفی کرد.
از همین روی،باید توجه داشت که شکل گیری انسجام ملی نیاز به منافع ملی مردم گرا دارد که این شعار در عمل برای هر جریان،الزامات خاص خود را فراهم میکند.
4-نتیجهگیری بنیادهای فرهنگی و سیاسی خاصی که در طول تاریخ با مشارکت تمامی گروههای مختلف جامعه ایرانی شکل گرفته،نوعی هویت ملی به وجود آورد است که میتواند ویژگی فراگیر داشته باشد.
با توجه به مطالب ارائه شده،در صورت تبیین منافع ملی فراگیر، هویت سازی یکپارچه،مشارکت حداکثری،کاهش تمایلات خاص گرایی و ایجاد گفتمان ارزش گرای جامع،که تشریح آنها آمد،میتوان تمام گروههای جمعیتی در ایران را در فرهنگ انبساطی کاملی وارد کرد و از توان آنها در جهت پیشرفت و توسعه کشور استفاده کرد."