ملخص الجهاز:
"جیمز کوران در مقالهی خود تحت عنوان کلی«ارتباطات و تاریخ»،ادبیات پژوهشی مربوط به تاریخ ارتباطات را در دورهی کنونی بررسیمیکند و به این نتیجه میرسد که در عصری که مشخصهی آن جهانیشدن و پیشرفت خیرهکنندهی ابزارهای ارتباط جمعی است،پژوهشهایصورت گرفته در این زمینه بسیار نابسنده است.
به اعتقاد وی مهمترین نکتهای که مطالعاتادبی در سالهای اخیر برای تاریخنگاران رسانه روشن کرده این است که«اولا منابعی وجود دارند که با بررسی آنها میتوانیم به تجربهی زندهایاز خوانندگان دست یابیم و ثانیا عمل خواندن در زمان گذشته،لزوماعملی کشفناپذیر و درونی میان نویسنده و خواننده نبوده و احتمالا ابعاداجتماعی مهم هم داشته است.
»برد در نهایت به این نتیجه میرسد که ضرورت برقراریارتباط میان فعالیتهای مخاطبان با زمینهی فرهنگی وسیعتری که درآن به فعالیت میپردازد انکارناپذیر است و از همین روست که باید بهپژوهش تاریخی در مطالعات رسانه بیشتر بها داد و به جای تئوریپردازیدربارهی مخاطبان،به منابع تاریخی بیشتری رجوع کرد و برای نمونه،یادداشتهای روزانه و نامهها را جایگزین مصاحبههای مردمنگارانه کرد.
در مقالهی نخست،مارانتونیو مورخین رسانهها را به نگارشتاریخ فرهنگی مستقلی برای روزنامهنگاری دعوت میکند و در مقالهی دوم،شادسون تصویری کلی از مشکلات و نقایص نگارش تاریخ روزنامهها درآمریکا ارائه میدهد و از این که در مهد بالش و پیشرفت روزنامهنگاری(یعنیآمریکا)تا این اندازه حوزهی تاریخنگاری این رسانه مغفول مانده است اظهارشگفتی مینماید.
آمریکا محوری کتاب نیز اگرچه با توجه به دغدغههاینویسندههای آنها دربارهی مسائل پیش روی تحقیقات رسانهای درآمریکا تا اندازهای توجیهپذیر است اما در نهایت برای کتابی با این درجه ازاهمیت و نوآوری نقصی اساسی محسوب میشود."