خلاصة:
پس از گذشت 15 سال اینک بسیار منطقی است که بپرسیم که آیا اکو هنوز واقعا میتواند در توسعه ایران موثر باشد. این مقاله با طرح این پرسش و مرور ظرفیتهای اقتصادی کشورهای منطقه اکو در دهه اخیر میلادی در دو عنوان کشورهای آسیای مرکزی و کشورهای بنیانگذار، توفیق نسبی این اقتصادها را با استشهاد به پنج عنصر افزایش قیمت نفت و گاز و مواد خام و معدنی، افزایش قیمت مواد کشاورزی، جذب سرمایهگذاری مستقیم خارجی، ثبات نسبی اقتصادی و سیاسی نشان میدهد و استدلال میکند که این شکوفایی موجب افزایش روزافزون اندازه بازار منطقه و حجم مبادلات درون منطقهای و از این راه بستری مناسب برای توسعه اقتصادی جمهوری اسلامی ایران خواهد بود. مقاله ضمن ارزیابی کلی از تاثیرات بحران اقتصاد جهانی بر آن است که اگرچه بحران وقفه مشهودی را در روند رشد شاخصهای اقتصادی منطقه ایجاد کرده اما این تاثیرات نسبت به دیگر مناطق جهان کمتر بوده و با عبور موج بحران روند شکوفایی و رشد دوباره از سر گرفته خواهد شد.
After 15 years، now it is logical to ask whether ECO can still play an effective role in Iran’s development. By raising this question and reviewing the economic capacities of ECO member states in the current decade under two categories of Central Asian Countries and Founding Countries، this article shows the relative success of these economies through five elements of price of oil، gas، raw and mineral materials، increasing the price of agricultural materials، attracting foreign direct investment and relative economic and political stability. The article then argues that this boom will pave the way for economic development of the Islamic Republic of Iran by means of enlarging regional market and boosting volume of interregional transactions. It also makes a general evaluation of the impacts of the world economic crisis and shows that although the crisis has clearly interrupted the growth trend of economic indices of the region، its impacts have been less than other parts of the world and the economic boom will be resumed as the crisis wave goes by.
ملخص الجهاز:
این مقاله با طرح این پرسش و مرور ظرفیتهای اقتصادی کشورهای منطقه اکو در دهه اخیر میلادی در دو عنوان کشورهای آسیای مرکزی و کشورهای بنیانگذار، توفیق نسبی این اقتصادها را با استشهاد به پنج عنصر افزایش قیمت نفت و گاز و مواد خام و معدنی، افزایش قیمت مواد کشاورزی، جذب سرمایهگذاری مستقیم خارجی، ثبات نسبی اقتصادی و سیاسی نشان میدهد و استدلال میکند که این شکوفایی موجب افزایش روزافزون اندازه بازار منطقه و حجم مبادلات درون منطقهای و از این راه بستری مناسب برای توسعه اقتصادی جمهوری اسلامی ایران خواهد بود.
مطالعه این مراحل گوناگون نشاط و خمودگی بهخوبی نظریههای موجود در باب علتهای تأسیس و بقای سازمانهای بینالمللی را تأیید میکند و نشان میدهد که هرگاه کشورهای عضو احساس کردهاند حضور آنها در سازمان موجب کسب منافع ویژهای برای آنهاست که بهدست آوردن آن منافع در خارج از چارچوب سازمان با هزینههای بیشتر همراه بوده، چسبندگی آنها به سازمان افزایش یافته و سازمان وارد دورهای از ارتقای سطح Economic Cooperation Organization(ECO) Regional Cooperation for Development)RCD( نگارندگان در مقالهای با عنوان "آیا میتوان منتظر موفقیت اکو ماند؟" فهرستی از این دستاوردها ارائه و ارزیابی و تحلیل خود را در این مورد ارائه کردهاند.