ملخص الجهاز:
در این میان دستیابی به الگوی پایدار منابع اقتصادی برای تأمین هزینه‌های جاری و عمرانی مورد نیاز شهر که امکان سرمایه‌گذاری در نظام زیرساخت‌های توسعه‌ای شهر و همچنین خدمات مورد نیاز رفاهی آن را فراهم می‌آورد،از جمله مهم‌ترین دغدغه‌های مدیران شهری است؛زیرا علاوه بر محدودیت منابع مالی ناشی از درآمدهای مدیریتی و خدماتی شهرداری‌ها،اتکا به این منابع و عدم به‌کارگیری نظام مشارکت مالی،منجر به شکاف میان دستگاه مدیریت شهر و شهروندان می‌شود.
بدین منظور ابتدا به بررسی منابع درآمدی شهرداری‌های کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه و مقایسه آن‌ها با شهرداری‌های کشورمان می‌پردازیم،سپس نقش منابع مالی پایدار در تأمین پروژه‌های شهری از طریق مشارکت‌های عمومی-خصوصی در حوزه‌های شهری و دستیابی نهاد شهرداری به درآمدهای پایدار،مورد ارزیابی قرار می‌گیرد و در پایان راهبردهایی به منظور اصلاح نظام درآمدی شهرداری‌ها با تأکید ویژه بر شهر تهران ارائه می‌شود.
با توجه به جوان بودن تجربه استفاده از بازارهای مالی در شهرداری‌های کشور، بررسی تجارب شهرداری‌های سایر کشورها در این حوزه می‌تواند راهنما و راهگشا باشد،در ادامه به شرح منابع درآمدی چند شهر از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه پرداخته می‌شود و سپس راهکارهایی برای دستیابی به درآمدهای پایدار جدید ارائه می‌گردد.
دو اصل پایه برای تعیین درآمد حکومت‌های محلی وجود دارد: 1-درآمد ناشی از منابع داخلی که این منبع،برای تأمین مالی ارائه خدمات اولیه به شهروندان به دست حکومت‌های محلی کسب می‌شود و در واقع منابعی هستند که از فرایندهای جاری درون شهری به دست می‌آیند و تعیین ملاک‌های دریافت و جمع‌آوری آن معمولا بر عهده حکومت محلی است؛مانند مالیات‌ها و عوارض دریافتی از شهروندان.
(
, 
, 
)
