میرزای نائینی و ولایت فقیه مقالة

"و این یافته‌ها را می‌توان چنینسامان‌دهی کرد: قصد و عدم وقوع نائینی در مقدمه کتاب خود به صراحت بیانکرده است که در تشریح اندیشۀ سیاسی شیعهدر عصر غیبت،ابتدا دو فصل از این اثر را بهبیان و تبیین ولایت فقها اختصاص داد،اما بعدبه دلایلی از آن صرف‌نظر کرد؛«اول شروع درنوشتن این رساله،علاوه بر همین فصول خمسه،دو فصل دیگر هم در اثبات نیابت فقها و عدولعصر غیبت در اقامۀ وظایف راجع به سیاستامور امت و فروع مرتبه بر وجوه و کیفیات آنمرتب کردم... استدلال‌ها نائینی هرگاه به بنیادهای فکر سیاسی اشارهکرده،این موضوع را نیز بیان نموده است کهاز نگاه شیعیان،در عصر غیبت امام معموم،وظایف و اختیارات نوعی او در حوزۀ عمومیبه فقهای واجد شرایط انتقال می‌یابد؛ برای نمونه می‌گوید:«بنابر اصولما طایفه امامیه که این‌گونه امورنوعیه و سیاست امور امت را ازوظایف نواب عام عصر غیبتعلی مغیبه السلام می‌دانیم..."