خلاصة:
در پژوهش حاضر به بررسی رسالت رسانهها در برقراری امنیت ملی و ارائه راهکارهای کارآمد پرداخته میشود. روش انجام پژوهش توصیفی از نوع تحلیل اسنادی بوده است. به علاوه گردآوری دادههای لازم جهت بررسی پژوهش، کلیه منابع و مراجع مرتبط و موجود در دسترس با استفاده از فرم گردآوری دادهها تحلیل و یافتهها به شیوه کیفی تحلیل شده است. در دنیای حاضر امنیت ملی از چالشهای بسیار مهم دولتها تبدیل شده است. در این میان یکی از ابزارهای مهم دستیابی و برقراری امنیت ملی کشورها رسانهها میباشند. دیپلماسی رسانهای به معنای استفاده از رسانههای رادیو، تلویزیون، مطبوعات، خبرگزاریها و اینترنت در ایجاد افکار موردنظر در نشانگاههای موردنظر به منظور ارتقاء سیاست خارجی و اهداف برقراری امنیت ملی است. بهترین ابزار برای رسیدن به مقاصد دیپلماسی رسانهای، رادیوهای موج کوتاه، استفاده از تلویزیونهای ماهوارهای، مطبوعات و اینترنت است. از این رو در نتیجهگیری که از بررسی پژوهش به عمل آمد، رسانه اسلامی میتواند بر فرایند امنیت ملی به طرق گوناگون و از جمله دوری از مسائل چالش برانگیز، الگو دادن، ارائه اطلاعات و نگرشهایی خاص دینی و ملی، گفتمان، تشکیل انجمنهای برقراری امنیت، سعه صدر و همکاری را یاد دهد و با تبادل تجربههای سایر کشورها از بر قراری تعادل و امنیت در محیط مجازی، به امنیت و آرامش ملی برسد.
ملخص الجهاز:
"امروزه روابط بین کشورهابا عنوان دیپلماسی عمومی و اختصاصا در حوزه فناوریهای ارتباطی با عنوان دیپلماسی رسانهای تعریف میشود، لذا کارگزاران سیاسی انقلاب اسلامی برای اینکه بتوانند به اهداف خود جهت تحکیم امنیت ملی نائل آیند، باید به ابزار دیپلماسی رسانه ای مجهز شوند، چرا که احساس میشود در این زمینه تحقیقات و اقدامات اندکی صورت گرفته است و دوم اینکه دشمنان انقلاب و اسلام از این حربه علیه ایران و مسلمانان استفاده کرده، آنان را به عنوان تروریست و خشونت طلب معرفی میکنند.
لذا تنها در شرایطی میتوان به امنیت، صلح و تفاهم پایدار بینالمللی اندیشید که: نخست همگان شأن و منزلت برابر حقوقی یکدیگر را به رسمیت بشناسند، دوم همگان اصل حاکمیت ملی یکدیگر را به رسمیت بشناسند، سوم همگان اصل تفاوت و تمایز فرهنگها، نظامها، سیاستهارا محترم بشمارند، چهارم همگان خود را ملزم به رعایت اصول، حقوق و قواعد و قوانین بین المللی بنمایند، پنجم، همگان با ارادهای واحد (و از رهگذر سازمانها و مجامع پذیرفته شده بینالمللی) با کشورهای خاطی و جنگطلب برخورد نمایند، ششم همگان تلاش کنند تا »گفتوگو« و »مذاکره« به عنوان برترین و تنها راهحل منازعات و مناقشات شناخته شود، هفتم، همگان برای اعتمادسازی در روابط میان کشورها تمامی مساعی خود را مبذول دارند، هشتم، هیچ کشوری منافع و مصالح و امنیت ملی خود را فراملی تعریف نکرده و خود را به عنوان هژمون واحد جهانی قلمداد نکند."