خلاصة:
دانستن چگونگی حضور و نحوهی انتفاع و استفاده مردم از وجود امام زمان( در عصر غیبت، یکی از مباحث شیرین و دلپذیر دکترین مهدویت است.این مقاله در صدد آن است با ارائه سه دسته از روایات در زمینۀ لزوم وجود امام، نحوهی انتفاع از امام و حضور او میان شیعیان، دیدگاه تازهای در این زمینه ارائه دهد، امید است که مورد قبول واقع شود.انشاءالله.
ملخص الجهاز:
"به عبارت دیگر: غیبت در مورد امام به چه معنا است؟ آیا نمیشود او را دید یا میشود او را دید و ارتباط برقرار کرد یا قرار است هنگام ظهور میان مسلمانان حضور پیدا کند؟ تکلیف مردم در زمان غیبت چیست؟ آیا میشود جامعه اسلامی بدون امام معصوم باشد؟ وجود امام غایب چه استفادههایی میتواند برای امت اسلامی داشته باشد؟ برای پاسخ به این سؤالات در این نوشتار سه دسته از روایات، مورد نقد، بررسی و تحلیل قرار گرفته و در نهایت نتیجه بحث در مورد چگونگی حضور امام در عصر غیبت میان مردم و نحوۀ انتفاع و استفاده از آن حضرت ارائه شده است.
2. دسته دوم: روایاتی است که علاوه بر تأکید بر ضرورت وجود امام، نحوۀ انتفاع و استفاده از امام را در امور عالم به طور محسوس به «خورشید پشت ابرها» مقایسه میکند و معلوم است روز و روشنایی با وجود خورشید معنا پیدا میکند و هر گاه خورشید غروب نماید، شب و تاریکی فرا میرسد و نکته حائز اهمیت در این مقایسه «حضور خورشید» در طبیعت و روشنایی بخشی آن است.
پس امام در هر عصر و زمان حضور دارد و از نور وجودی او عالم طبیعت و انسانها بهرهمند هستند؛ اما برای انسانها غایب از دیدهها است؛ همان طوری که خورشید وقتی پشت ابر است قابل رؤیت نیست.
روایات دسته دوم (نحوهی انتفاع) علاوه بر اصل وجود حضرت چگونگی حضور ایشان را در طبیعت معلوم میسازند و میفرمایند مانند خورشید پشت ابرها در صحنه عالم حاضر است و به هدایت مردم میپردازد."