ملخص الجهاز:
"{UU}نگاهی به سیاستهای بازرگانی هند و کره جنوبی ##نوشتۀ:حمید-امین اسماعیلی مقدمه: دستیابی 117 کشور عضو موافقتنامه عمومی تعرفه و تجارت(گات)به یک توافق نسبتا همه جانبه برای آزاد سازی تجارت جهانیدر روزهای پایانی سال پیش،و حذف موانع تعرفهای و غیر تعرفهایدر جهت حمایت از تولیدات داخلی،موضوع مورد بحث مجامعکارشناسی و تصمیم گیری اقتصادی کشورهای مختلف از جملهکشور ماست.
در دهۀ 50تأکید عمدۀ دولت در تجارت خارجی بر کنترل کیفی کالاهای وارداتی واعمال تعرفههای گمرکی به منظور ایجاد قدرت و توان رقابت مصنوعاتداخلی با کالاهای خارجی استوار بود؛در دهۀ 60 و عنصر سیاستجایگزینی صادرات نیز اهرمهای اصلی سیاستهای دولت عبارت بود از:بخشودگی یا کاهش قابل توجه مالیات بر درآمد صادر کنندگان،بار پرداختحقوق و عوارض گمرکی کالاهای واردتی صنعتی که بعنواننهاده در صنایع صادراتی به کار میرفت،بخشودگی بخش صادرات از مالیاتبر فروش،برخورداری صنایع صادراتی از برخی تخفیفها در هزینۀ حمل ونقل دولتی مانند راه آهن و...
چنان که از جدول شمارۀ(1)نیز بر میآید،سیاستهای بازرگانی دولت باوجود تحولات متعددی که در دهههای اخیر به ضرر اقتصاد و صنعت رخ دادهاست،نظیر حاد شدن تعارضات امنیتی بواسطۀ بروز اختلافات ممتد در طولسی سال اخیر،بروز جنگ میان هند و پاکستان در سالهای دهۀ 70،گرانشدن قیمت نفت و ضربات ناشی از آن بر صنایع هند،گسترش موجحمایت گرایی در دهههای 70 و 80 در کشورهای صنعتی و جهان سومخصوصا در مقابل کالاهای صنعتی ارزان کشورهای در حال توسعه،بروز نسبی ناکار کردیهای سیستم برنامه ریزی متمرکز در این کشور و...
هند بعنوان یک کشور پر جمعیت،فقیر و بسیار عقب افتاده در اواسط قرنبیستم،توانسته است با توجه به استفادۀ نسبتا معقول از سیاستهای بازرگانیو وضع تعرفه بر واردات و نیز با تشویق صادرات،از پیشرفتهای چشمگیریبرخوردار شود و امروزه خود را در ردیف 15 کشور اول صنعتی جهان جایدهد."