به آهستگی صدای سکوت الأدب والفن

"حقیقتا چرا باید مردی راکه همچون مرد چهارشنبه‌سوری امکان خیانتدارد و عالم و آدم جمع شده‌اند تا به او حق دهند(چون همسرش«عصبی»و«روانی»است،آشپزیهم که نمی‌کند،خانه‌دار هم که نیست)چنان ضعیفو درمانده ببینیم؟یا محمود با همۀ حرف‌هایی کهپشت سر زنش است،با همۀ حقی که-به قول نجار-شرعا و عرفا برای تنبیه و مجازات زنش دارد،چراباید به گریه‌کردن بیفتد و در نهایت تن به خواستۀهمسرش بدهد؟در مقابل این زنان-برخلاففیلم‌های زن‌محور دهه‌های گذشته-مردانی دیوانه،ظالم،قلدر و ناهنجار نداریم که سکوت زنان‌شان رابه حساب ترس یا گریز بگذاریم. پری در پی غمی،تنهایی‌ای،حاجتیکوچ کرده ولی آیا این قدرتمندانه و شجاعانه نیستکه تنها در پی یک تلفن بی‌دیالوگ همسرش،با پایخود به خانه برگردد،بی‌هیچ توضیح قانع‌کننده‌ای،حتی اگر به پیشواز مرگ برود؟محمود چه کاریمی‌کند جز این‌که تصمیم می‌گیرد زندگی و زن وبچه‌اش را حفظ کند(اولین و مهم‌ترین وظیفه‌ای کهبرای هر مردی متصور است!)اما تصمیم نهایی پریبرای مهاجرت به مشهد،پیامی بسیار والاتر وژرف‌تر دارد."