آکوئیناس « مدافع » ارسطو در نیاز فضایل عقلی به جهت دهی فضایل اخلاقی مقالة

ترنس اروین استدلال می‌کند که آکوئیناس به پرسشی که ارسطو طرح کرده بود ولی پاسخ نداده بود، پاسخ داد. پرسش این است که آیا بین فضایل عقلی و فضایل اخلاقی ارتباطی وجود دارد؟ پاسخ این است که بله، فضایل اخلاقی به فضایل عقلی برای رسیدن به غایت نهایی جهت می‌دهند. فضایل اخلاقی می‌‌گویند که در زمینة چه اموری باید اندیشید، چقدر به امور دیگر باید پرداخت و چقدر باید برای امور عقلی زمان گذاشت. آکوئیناس علاوه بر فضایل اخلاقی به فضایل موهبتی قائل است و به آنها به‌ویژه به محبت، در جهت‌دهی مذکور، نقش محوری می‌دهد. نگارنده استدلال می‌کند که اولا ارسطو هم به این پرسش پاسخ داده بود. ثانیا بین فضایل عقلی و فضایل اخلاقی تفاوت نوعی وجود ندارد. ثالثا یک فضیلت است که هم در امور عقلی عمل می‌کند و هم در امور اخلاقی. رابعا ریشة اشکالات در طبیعت‌گرایی اخلاقی آکوئیناس، به تبع ارسطوست.

"521) دلیل دیگر آکوئیناس بر اینکه انفعالات نه فقط شرط لازم فضایل بلکه موضوع آنها هستند، این است که انفعالات می‌توانند مانع عقل در افعال خاص شوند. 2. فضیلت عقلی</H2> به نظر آکوئیناس، فضایل عقلی<FootNote No="13" Text=" آکوئیناس (مانند ارسطو) عقل را به نظری و عملی تقسیم می‌‌کند. 527) پاسخ آکوئیناس این است که اگر فضیلت عقلی چیزی بیش از یک قوه نباشد و اگر استفاده از یک قوه به اراده نیاز داشته باشد، استفادة درست از فضایل عقلی به اراده‌ای نیاز دارد که جهت درستی یافته باشد. 518) پرسش دوم این است که اگربه فرض ما به‌طور خودکار می‌‌توانستیم بر بهترین کار فضایل عقلی متمرکز شویم، که به‌نظر ارسطو وآکوئیناس نظر در حقایق ضروری است، برای جلوگیری از انحراف به سوی امور نظری پیش پا افتاده به جهت‌دهی فضایل اخلاقی نیاز نداشتیم. بنابراین، کسی که به این مرحله رسیده،‌ علی‌القاعده فضیلتمند است و این یعنی فضایل خلقی را کسب کرده است و افعال آنها را انجام می‌دهد؛ و بنا بر تعریف ارسطو، به سعادت انسانی رسیده است؛ از سوی دیگر، در آراء ارسطو شاهدی دال بر اینکه رذیلتمند، ناخویشتندار یا خویشتندار بتوانند به سعادت الاهی برسند، وجود ندارد. دلیل آخری که زگزبسکی مستقل از متون ارسطو می‌آورد، این است که برخی گفته‌اند چون می‌‌شود فضایل اخلاقی باشند و فضایل عقلی نباشند و بالعکس، پس دو نوع مستقل از هم هستند. اما چون نمی‌‌شود همه چیز را از این راه دانست، باید خیلی از حقایق را خودمان بیاموزیم؛ و چون تمام معارف از راه حواس به دست می‌آیند و لازمه آن در بسیاری از موارد تجربه است، نتیجه می‌‌شود که فضایل عقلی ممکن است به تجربه ممتد نیاز داشته باشند."