خلاصة:
برخی مشارکت سیاسی را تقبل آگاهانه انجام بخشی از امور در شکل همکاری از روی رغبت به قصد بهبود و بهسازی زندگی اجتماعی می دانند. مشارکت در این تعبیر می تواند اشکال و درجات گوناگونی نظیر همکاری و همیاری، همبستگی، انطباق، سازگاری، پذیرش، انقیاد و شیفتگی داشته باشد. از این رو تشویق به مشارکت و تسهیل در فرآیند تحقق آن همواره مورد توجه مصلحان اجتماعی بوده است و آن را فرآیندی می دانند که در طول زمان روی می دهد و همواره در حال تکوین و تکرار و تداوم بوده است و در خلال آن استعداد های افراد از طریق هم کنشی با دیگران متبلور شده و به خودیابی و در نتیجه مسئولیت پذیری نایل می آید. روش تحقیق با استفاده از روش پیمایش و از طریق ابزار پرسش نامه انجام شد. جامعه آماری مورد مطالعه شهر خورموج می باشد. تعداد 341 نفر جوان از جامعه آماری به عنوان نمونه معرف به شیوه تصادفی سیستماتیک برای مطالعه انتخاب شدند. از اعتبار صوری برای روایی و آلفا کرونباخ برای پایایی ابزار تحقیق استفاده به عمل آمد و از روش های آماری تحلیل واریانس دو طیفه برای آزمون فرضیات و تکنیک تحلیل مسیر برای سنجش مدل تحقیق استفاده شد. یافته ها و نتیجه گیری براساس یافته های تحقیق رابطه معناداری بین اثر تعاملی دو متغیر پایگاه اقتصادی و اجتماعی و روابط سازمانی با میزان تمایل به مشارکت سیاسی جوانان وجود دارد. به این معنا که هر چه پایگاه ـ اقتصادی جوانان بالاتر باشد و از طرفی هم نوع روابط آن ها بیشتر باشد، میزان تمایل آن ها به مشارکت سیاسی نیز بالاتر خواهد بود. نتیجه مذکور براساس آزمون تحلیل واریانس دوعاملی تایید و مورد پذیرش می باشد.
ملخص الجهاز:
یافته ها و نتیجه گیری براساس یافته های تحقیق رابطه معناداری بین اثر تعـاملی دو متغیـر پایگـاه اقتصادی و اجتماعی و روابط سازمانی با میزان تمایل به مشارکت سیاسی جوانان وجود دارد.
به نظر می رسد که در کشور ایران نیز بسان دیگر کشورهای در حال توسعه به دلیل اینکه تجربه طـولانی از دموکراسی وجود ندارد و چند دهه بیش نیست که از نظام دیکتاتوری فاصله گرفته شده به همین خاطر هنـوز 5- Political Participation 2-McClosky راه های زیادی وجود دارد تا بتوان مشارکت سیاسی را در جامعه ایـران نهادینـه کـرد و طـرح مـسئله مـشارکت سیاسی هر چند به کرات ، شاید بتواند در دست یافتن به این مهم ، کمک شایانی کند.
دراین بررسی مـشارکت اجتمـاعی بـا میزان ارتباط فعال افراد با نهادهای شورایی و مردمی انجمن ها و فعالیت های محلـی مـشخص گردیـده اسـت و شاخص های کمیت پذیر مشارکت سیاسی و اجتماعی شامل موارد مشارکت در انتخابات ، کارهای داوطلبانـه ، کارهای خیریه و عضویت درانواع انجمن ها و تجمع ها بیان شده است (مردوخی، ١٣٧٣: ١٤-٢٨).
در ایـن دیـدگاه انـسان هـا اساسـا سـاخته و پرداختـه گروه هایی تلقی می شوند که در آن زندگی می کنند به عبارت دیگر در دیدگاه گروهی تصور نمی شـود کـه مردم عادی تحت تأثیر آگاهی سیاسی و توانمندی سیاسی خود وارد صحنه مـشارکت سیاسـی مـی شـوند و یـا عوامل فردگرایانه مانند تعقل و محاسبه سود و زیان ، رفتار سیاسی آنان را مشخص می کنند، بلکه شـبکه روابـط اجتماعی گروه های غیررسمی تعیین کننده تر است (راش ، ١٣٧٧ : ١٠٣).