خلاصة:
دسترسی فضایی از مفاهیم اصلی در ادبیات برنامه ریزی حملونقل و جغرافیا، بهویژه در ابعاد اجتماعی، ازجمله عدالت است. در مقالهی پیش رو، مفهوم دسترسی مورد بررسی قرار گرفته و یک مدل توصیفی با استفاده از روش حوزهی نفوذ شناور دو مرحله ای، برای تحلیل دسترسی فضایی به خدمات درمان عمومی در منطقهی 10 شهرداری اصفهان ارائه می شود. هدف این مقاله، تحلیل کمی برابری (یا نابرابری) فضایی حوزه های آماری مختلف، از نظر دسترسی به خدمات درمان عمومی با استفاده از مدل های ریاضی است. روش پژوهش از نوع تحلیلی ـ توصیفی و داده های این تحلیل شامل اطلاعات جغرافیایی مکان و فراوانی نیروهای مراکز خدماتی در منطقه، داده های جمعیتی حوزه ها و شبکهی معابر در منطقه است که بهواسطهی رویکرد تحلیل توزیع فضایی، از ابزار تحلیلگر شبکهی نرم افزار Arc GIS استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که این منطقه از نظر استاندارد تعداد نیرو از وضعیت بهنسبت مناسبی برخوردار است. با این وجود، توزیع فضایی نامناسب این نیروها در سطح منطقه، به ایجاد نابرابری بین حوزه ها در دسترسی به این خدمات منجر شده است. مقادیر به دست آمده برای میانگین و انحراف معیار دسترسی (00461/0 و 000655/0)، حاکی از اختلاف قابل توجه دسترسی فضایی به خدمات بین حوزه هاست، به گونه ای که دسترسی حدود 68 درصد از حوزه ها، پایین تر از میانگین منطقه است که گویای عدم وجود فرصت برابر برای شهروندان است. حوزه های آماری واقع در شرق منطقه، نسبت به حوزه های غربی، دسترسی ضعیف تری به خدمات دارند. نتیجهی دیگر اینکه وضعیت دسترسی در حوزه های غربی، همگن تر از حوزه های شرقی است. از روش مورد استفاده در این مقاله، می توان برای بررسی دسترسی فضایی به انواع مختلف خدمات و چگونگی توزیع جغرافیایی آن، بهشکل ریاضی و کمی برای شناخت وضع موجود و برنامه ریزی برای رفع کاستی های احتمالی بهره برد.
ملخص الجهاز:
"در مقالهی پیشرو،مفهوم دسترسی مورد بررسی قرار گرفته ویک مدل توصیفی با استفاده از روش حوزهی نفوذ شناور دو مرحلهای،برای تحلیل دسترسیفضایی به خدمات درمان عمومی در منطقهی 10 شهرداری اصفهان ارائه میشود.
هدف اصلی این مقاله،بررسی وضعیت دسترسی فضایی به خدمات درمان عمومی با استفاده از روش تحلیلیحوزهی نفوذ شناور دو مرحلهای{o1o}است که به عنوان مطالعهی موردی برای منطقهی 10 شهرداری اصفهان پیادهسازیمیشود.
muS o} (به تصویر صفحه مراجعه شود)نتایج به دست آمده از پیادهسازی این روش،در شکل شمارهی 4 ارائه شده و حاکی از آنست که: 1-حداقل مقدار نسبت کارکنان تیم پزشکی به جمعیت برابر صفر بوده و مربوط به حوزههایی است که در آستانهی10 دقیقهای هیچ مرکز درمانی قرار ندارند.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) نتیجهگیری باتوجه به اهمیت مقولهی دسترسی فضایی،تمرکز این مقاله بر تحلیل ریاضی و کمی دسترسی فضایی به خدماتدرمانی با بهکارگیری روش حوزهی نفوذ شناور دو مرحلهای است.
تحلیل وضع موجود دسترسی به خدمات درمانی در مطالعهی موردیمنطقهی 10 شهرداری اصفهان با استفاده از روش فوق،بیانگر نابرابریهایی بین حوزههای آماری بود،به گونهای که 68درصد از این حوزهها دارای میانگین نسبت کارکنان تیم پزشکی به جمعیت کمتر از متوسط منطقه هستند.
گفتنی است کهاز روش مورد استفاده در این مقاله،میتوان برای بررسی دسترسی فضایی به انواع مختلف خدمات و چگونگی توزیعجغرافیایی آن به شکل ریاضی و کمی برای شناخت وضع موجود و برنامهریزی برای رفع کاستیهای احتمالی بهره برد.
loV,ecalP & htlaeH fo lanruoJ,snaicisyhP fo egatrohS E} {E dna noitinifeD:sseccA fo tpecnoC ehT,1891,."