خلاصة:
در بسیاری از مطالعات و بررسیهای منابع طبیعی و کشاورزی، بهدلیل عدم پوشش کامل ایستگاههای اندازهگیری نقطهای باران، برآورد بارش منطقهای یا تخمین بارش در مناطق خشک میان ایستگاهها ضروری است. بنابراین، آگاهی از میزان متوسط بارندگی در یک حوضهی آبخیز، از عوامل اساسی در هیدرولوژی و طراحی سازه است. روشهای مختلفی برای برآورد بارش وجود دارد که ازجملهی آن میتوان به روشهای میانیابی اشاره کرد. در بیشتر موارد، یکی از روشهای موجود دلخواه کارشناس انتخاب و مورد استفاده قرار میگیرد که ممکن است برآورد دقیقی نباشد. هدف از این پژوهش، مشخص کردن توزیع مکانی بارش سالانهی حوزهی آبخیز قم با استفاده از روشهای زمینآماری و مقایسهی روشهای موصوف با یکدیگر است. برای این کار، پس از جمعآوری آمار و اطلاعات مربوطه و وارد کردن آنها در محیط نرم افزار GS+و ARC GIS نسخهی 10، نقشهی همباران تهیه و آنالیز واریوگرام منطقهی مورد مطالعه انجام شد. سپس برای ارزیابی روشهای میانیابی از روش ارزیابی متقابل و دو عامل MAE وMBE استفاده شد. در این مطالعه، دو روش زمینآماری کریگینگ و عکس فاصله با توانهای (1تا 3) برای برآورد بارش سالانه با استفاده از آمار سی سالهی ایستگاههای بارانسنجی در استان قم و اطراف آن مورد ارزیابی قرار گرفتند و برای ارزیابی دو روش فوق نیز، از معیار میانگین خطای مطلق (MAE) استفاده شد. نتایج این ارزیابی نشان داد که تغییرات بارندگی سالانه، بیشتر از مدل گوسی تبعیت میکند. در محدودهی مورد مطالعه، روش کریگینگ با MAE برابر 22/30 میلیمتر، مناسبترین روش تخمین بارندگی سالانه است و روش عکس فاصله به توان یک با MAE برابر 23/32 میلیمتر و عکس فاصله به توان دو با MAE برابر 55/33 میلیمتر وعکس فاصله به توان سه با MAE برابر1/35میلیمتر در ردههای بعدی قرار میگیرند.
ملخص الجهاز:
"112-101 بررسی توزیع مکانی بارش سالانه با استفاده از روشهای زمینآماری(مطالعهی موردی:استان قم) علیرضا ذبیحی{o*o}-کارشناس ارشد مرتعداری،دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی،ساری کریم سلیمانی-استاد مرکز سنجش از دور دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی،ساری مرتضی شعبانی-کارشناس ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری،دانشگاه پیام نور،ساری صادق آبروش-کارشناس جغرافیای طبیعی،دانشگاه تهران پذیرش مقاله:1389/11/7 تأیید نهایی:1390/11/10 چکیده {IBدر بسیاری از مطالعات و بررسیهای منابع طبیعی و کشاورزی،بهدلیل عدم پوشش کاملایستگاههای اندازهگیری نقطهای باران،برآورد بارش منطقهای یا تخمین بارش در مناطقخشک میان ایستگاهها ضروری است.
در این مطالعه،دو روش زمینآماری کریگینگ وعکس فاصله با توانهای(1 تا 3)برای برآورد بارش سالانه با استفاده از آماری سی سالهیایستگاههای بارانسنجی در استان قم و اطراف آن مورد ارزیابی قرار گرفتند و برای ارزیابی دوروش فوق نیز،از معیار میانگین خطای مطلق( EAM )استفاده شد.
در این پژوهش،دو روش کریگینگ و عکس فاصله باتوانهای 1 الی 3 برای برآورد بارندگی سالانه در منطقه،مورد بررسی قرار گرفته است.
در این پژوهش،دو روش کریگینگ و عکس فاصله با توانهای یک الی سه برای برآورد بارندگی سالانه در استانقم مورد بررسی قرار گرفته است.
میرموسوی و همکاران(2010)نیز به این نتیجهرسیدند که روش کریگینگ معمولی با تابع دایرهای،در مقایسه با روشهای دیگر(با در نظر گرفتن میزان EAM ، EBM ، ESMR و 2r )نتایج بهتری را نشان میدهد.
hahsnamreK fo ertneC hcraeseR tropeR tcejorP :ydutS esaC(llafniaR fo sevruC noitaruD-aerA-htpeD fo sisylanA,5991,.
W. W,evorgraH egdiR kaO puorG seigolonhceT laitapS dna noitamrofnI cihpargoeG,noisneT htiw .
K inamialoS lacitsitatsoeG gnisU noigeR dirA dna dirA-imeS ni llafniaR fo sevruC noitaruD ."