خلاصة:
پرویز شاپور- پدر کاریکلماتور ایران- از معدود چهره هایی است که توانست در دو حوزه ی طنز کلامی و ترسیمی، تصاویری شاعرانه، طنزآمیز و کودکانه بیافریند و هم زیستی مسالمت آمیزی بین خود با طبیعت و اشیاء بی جان برقرار کند که اغلب صورتی فانتزی، شیطنت آمیز و کودکانه دارد. در هشت کتاب او با عنوان قلبم را با قلبت میزان می کنم، این کودکانه ها به شش صورت و اغلب با زیرساختی فانتزی دیده می شوند که عبارتند از: ۱. همذات پنداری؛ ۲. بازی ها؛ ۳. شیطنت ها؛ ۴. استدلال های کودکانه؛ ۵. آرزوهای کودکانه؛ ۶. تصاویر کاریکاتوری کودکانه. افزون بر این، سیر کودکانه ها در هشت کتاب شاپور سیری نزولی است؛ اما هیچ گاه ترک نمی شود. از میان کودکانه هایش، هم ذات پنداری بیش تر غلبه دارد. مقاله ی حاضر در نظر دارد با تحلیل محتوایی، از نوع استقرای تام، مجموعه ی هشت کتاب شاپور بررسی کند و ضمن معرفی کوتاه شاپور و فضای کودکانه هایش، به ارتباط مثلثی شاپور با کودک، متن کودکانه و فن کودکانه نویسی او بپردازد.
Parviz Shapour (1302 -78) the father of Iran΄s Cari-kalamaturs (a portmanteau word consisting of caricature and kalame، word in Persian—usually a one line satirical sentence in Persian) is one of the few people who have who created childlike، satirical imagery، in prose as well as in drawing thus bridging the gap between himself، nature and still life in a mostly fantastic، clever and childlike way. In his book entitled، I Will Synchronize my Heart with Yours، he uses these childlike expressions within a fantastical structure in six different ways: 1) empathy، 2) games، 3) humor، 4) childish logic، 5) wishes، 6) childlike Caricatures. These childlike images tend to decrease in his works but they never end; empathy is the dominant technique. This paper is a descriptive study of his collection of six books and analyzes the triangle of Shapour's connection with the child، childlike texts and childlike techniques of writing.
ملخص الجهاز:
"کودکانهها در کاریکلماتورهای پرویز شاپور علی صفایی*لیلا درویش علیپور آستانه** دانشگاه گیلان چکیده {IBپرویز شاپور-پدر کاریکلماتور ایران-از معدود چهرههایی است که توانست در دو حوزهی طنز کلامی و ترسیمی،تصاویری شاعرانه،طنزآمیز و کودکانه بیافریند و همزیستی مسالمتآمیزی بین خود با طبیعت و اشیاء بیجان برقرار کند که اغلب صورتی فانتزی،شیطنتآمیز و کودکانه دارد.
در زمینهی تقسیم کودکانهها به شش صورت نامبرده،تنها غلامعلی افروز در کتاب مباحثی در روانشناسی و تربیت کودکان و نوجوانان،به همذات پنداری،بازیهای دراماتیک و سازنده،همبازیهای تخیلی،خیالبافی و دروغهای تخیلی اشاره کرده بود که نگارندگان ضمن توجه به این تقسیمبندی،دستهبندی جدیدی از خود ارائه کرده اند؛اما از سال 1346،مصادف با تولد واژهی کاریکلماتور در قلمرو طنز و پیشنهاد آن از سوی شاملو،تا به امروز،جریان نقد و بررسی کاریکلماتور تداوم داشته است که بیشتر در قالب کتاب،مقاله،مقدمهی آثار پیروان شاپور و پایاننامه موجودند.
برخی دیگر به دستهبندی کریکلماتور پرداختهاند؛مثل عمران صلاحی، حسن انوشه،سید ابراهیم نبوی و علی حسینپور که از این میان،بهترین تقسیمبندی از آن حسینپور است؛او کاریکلماتور را صرفا به سه دستهی کلامی(بازی با کلمات)، تصویری و محتوایی(معناگرا)تقسیم کرده است که میتواند معیاری مناسب برای شناخت کاریکلماتور شاپور و پیروانش قرار گیرد.
5. نمایی از منشور چند پهلوی کودکانهها در کاریکلماتورهای شاپور اگر آثار موجود در ادبیات کودک را به دو دسته تقسیم کنیم،دستهی اول آثاری هستند که نویسنده آگاهانه برای کودکان نوشته و در آنها به اهداف تربیتی،اخلاقی و آموزشی توجه داشته است و دستهی دوم،آثاری هستند که نویسنده در آنها بهطور ناخودآگاه با دنیای کودک و کودکی پیوند برقرار کرده است."