زمستان - مجلة مکتب تشیع الأدب والفن

"«از استاد شهریار» زمستان {Sزمستان پوستین افزود برتن کدخدایان را#و لیکن پوست خواهد کند مایکلا قبایانرا#ره ماتمسرای ما ندام از که می‌پرسد#زمستانی که نشناسد در دولتسرایانرا#بکاخ ظلم باران هم که آید سرفرود آورد#و لیکن خانه بر سر کوفتن داند گدایانرا#طبیب بی‌مروت کی ببالین فقیر آید#که کس دربند درمان نیست،درد بی‌نوایان را#بتلخی جان سپردن در صفای اشک خود بهتر#که حاجت بردن ای آزاده مرد این بی‌صفایانرا#بهر فرمان آتش عالمی در خاک و خون غلطید#خدا ویران گذارد کاخ این فرمانروایان را#بکام محتکر روزی مردم دیدم و گفتم#که روز سفره خواد شد شکم این اژدهایانرا#بعزت چون نبخشیدی بذلت می‌ستانندت#چرا عاقل نیندیشد هم از آغاز پایانرا#حریفی با تمسخر گفت زاری«شهریارا»بس#که میگیرند در شهر و دیار ما گدایانراS}"