شعر - مجلة دانشگاه انقلاب الأدب والفن

"سبزیمS} مصطفی عیسی‌پور (به تصویر صفحه مراجعه شود) صبح رهایی {Sچه روزگار بدی بود،عشق تنها بود#زمانه قصه پر سوز درد و غمها بود# بهار خسته‌تر از آنکه لاله‌ای روید#شقایق آه چه گویم چقدر تنها بود# فقط سیاهی شب در میانه حاضر بود#حضور صبح فقط در خیال و رویاء بود# زمین کویر بزرگی غریبه با باران#جهنمی که در آن یاد ابر بی‌جا بود# در این میانه کسی از تبار خون آمد#که در خطوط رخش انقلاب پیدا بود# نگاه روشنش از نور قصه‌ها می‌گفت#دل صمیمیش از عشق ناب دریا بود# دل بهار به روی امید می‌خندید#دیار منتظر صبح پاک فردا بود# رسید پیک رهایی به لطف بارش خون#و شادمانی یاران چقدر زیبا بودS} حمید رضا شکارسری افسانه مرگ بهار {Sمر افسانه مرگ شهاب باور نیست# که مرگ نور در آئین ما مقدر نیست# عجیب نیست که خاکسترت نمانده بجای# برای پیکر خورشید خاک بستر نیست# چه حکمتی است خدایا که اعتباری نیست# در این بهار برای گلی که پرپر نیست؟# شقایق دل من گر گرفته دیگر بار# برای داغ در این سینه جای دیگر نیست# دلا از سردی این خاک چند مینالی؟# به سوی شعله اگر پر کشیم بهتر نیست؟S} شهرام رجنب سلعه {Sراز تپش جوانه را می‌دانست# اندیشه سبزانه را می‌دانست# یکروز به بال موخ‌ین دشت فدشنت# ادعا دست رودخانه می‌دانستS} ایرج قنبری ایستگاه {Sاز ایستگاه می‌گذرم# که صدای رسیدن آهن می‌آید# با من اکسیر عشق است# با آهن وسوسۀ توقف# به جانب ارغوانی دریا باید رفت# دیروز فاصلۀ امیران طولانی بود# امروز اما صدای مردم رساتر است# جنگل در خاطرۀ پرنده زیباست# ابر در حافظۀ باران،ماندنی# و ذهن زمین،همیشه بوی تازگی دارد."