ملخص الجهاز:
"بامراجعه به تحقیق دیگری مشخص شدکه متوسط محکومیت فراریات بین 9-6سال بود از مطالعات چند تحقیقمیتوان به این نتیجه رسید که احتمالامجرمین فراری نمیخواستند مدتزیادی را در زندان سپری کنند.
در تحقیقبخش تربیتی«ویرجینیا»(1981)گزارششده 70 درصد افراد نمونه 85نفری که از زندان فرار کردند دارایسابقه مصرف الکل و مواد مخدر بودنددر مطالعه«مک نیل»(1978)3/1 فرارزندانیان فراری دارای سابقه مصرفالکل بودند و زمانی که این نسبت را باگروه غیر فراری مقایسه میکنیم از نظرآماری کاملا معتبر است.
درمقابل«هلت»(1974)گزارش داد کهنرخ ثابت برای الکلیها در میان کلجمعیت زندان بالاست ونمیتوانتمایز اساسی بین زندانیان فراری و غیرفراری قایل شد این احتمال وجود داردکه تعریف متفاوت از مصرف الکل درتحقیقات مختلف نتایج متفاوتمیباشد.
با این حال در تحقیق خود باتوجه به سهل الحصول بودن فرار بهعلت حداقل اقدامات حفاظتی وامنیتی زندان هیچ رابطه مشخصی بینفرار و سابقه مصرف مواد نمیبیندهمچنین استون درمییابد که فراریاندر مقایسه با غیر فراریان از نظرمصرف مواد مخدر چندان تفاوتیندارند.
«مرنی»(1984)دریافت کهمتغیرهای ذیل بطور مشخصی با فرارمرتبط هستند:فشار جنسی،قربانیانخشونت،فشار گروهی،«هیلبراند»دریافت زندانیان جوان بیشتر به خاطرخشونتهای فیزیکی و برخوردهایبالقوه جنسی مایل به فرار هستند اوهمچنین یادآوری میکند گاهی اوقاتزندانیان ممکن است فرار کنند برایاینکه آنها انگیزههای انتقامجویانهنسبت به وابستگان خود در بیروندارند.
در تحقیق بخش اصلاح و تربیتویرجینیا آمده است که 45/4 درصدزندانیان فراری دارای شغل غیرثابت وفقط 18/7 درصد زندانیان قبل از ورودبه زندان کارکنان ثابت بودند و درتحقیق مرفی هم 78 درصد گروهفراریان در زمان ارتکاب جرم بیکاربودند.
هرچند تفاوت چندانی برایکسانی که بین زندانهایی با ضریبحفاظتی پایین جابجا شدند دیده نشد اما به نظر میرسد زندانیانی که دریافتندآنها به زندان با ضریب حفاظتیبالاتری منتقل میشوند برای اجتناباز این انتقالی سعی کردند فرار کنند."