ملخص الجهاز:
"سرآغاز قلمرو مهم اما مهجور روانشناسی دین،مطالعهای است که از یک حیث مطالعهای دینشناختی است و از دیگر سو،رویکردی روانشناختی است.
کوششهای کسانی از پیشینیان تا امروزیان را که در پی ارائه نگاهی به روان آدمی بر پایه منابع و متون دینیاند،میتوان در شمار این نوع از مطالعه قرار داد.
روانشناسی دینی در واقع همان کوششهایی است که از دیرباز در میان پارهای از عالمان دین متداول بوده است و دغدغه آنها این بوده است که ببینند دین درباره روان آدمی چه میگوید.
در این گونه از مطالعات،موضوع مطالعه، «روان آدمی»است؛اما روانشناسی دین،شاخهای از روانشناسی تجربی است که درباره«دین»سخن میگوید و موضوع مطالعه آن،خود«دین»است.
مطالعه آثار دینداری در روان آدمی و نیز کوششهایی در به دست دادن سنجهای برای دینداری را میتوان در قلمرو روانشناسی دین دانست.
روانشناسی دین به این معنا،مطالعهای بروندینی است که به نزد کسانی که با مطالعات درون دینی خو گرفتهاند،غریب مینماید و از این حیث،پدیدهای نو و مطالعهای جدید است."