خلاصة:
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مقابله مثبت بر کاهش اعتیادپذیری، دانشجویان دختر خوابگاهی بود. روش: آزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. گروه نمونه به این صورت انتخاب شد که ابتدا 160 پرسشنامه اعتیادپذیری بین دانشجویان خوابگاه توزیع شد. از این تعداد 20 دانشجو که نمره بالاتر از نمره برش در آزمون اعتیادپذیری داشتند، انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. برای افراد گروه آزمایش، جلسات آموزشی به مدت 10 جلسه و هر جلسه به مدت 90 دقیقه برگزار شد. آموزش مقابله مثبت بر مبنای سه مولفه اصلی روابط اجتماعی، هدفگذاری و معنویت و برگرفته از نظریه باب موری بود. بعد از اتمام دوره، پسآزمون بر روی افراد گروه آزمایشی وگروه گواه اجرا شد. یافتهها: نتایج نشان داد آموزش مقابله مثبت به طور معناداری باعث کاهش آمادگی اعتیاد در دانشجویان میشود. نتیجهگیری: آموزش مقابله مثبت در کاهش آمادگی اعتیاد دانشجویان دختر موثر است
Objective: This study aimed to study the effectiveness of positive coping program on reduction of addiction potential in dormitory girl students.
Method: The research method was semi experimental method namely: pre test-post test with witness group. In selection of sample، first addiction potential scale administered among 160 dormitory girl students، and 20 of them who were scored higher than cutoff score on addiction potential scale selected and divided to two experimental and witness groups. Experimental group received 10 sessions training which each session was 90 minutes. Positive coping program was based on three components of Bob Murray’s theory namely: social relationships، goal setting and spirituality. After finishing of training Post test were administered in both experimental and witness groups.
Results: The results showed positive coping training was significantly reduced students’ addiction potential.
Conclusion: The training of positive coping can be affect on reduction of girl students’ addiction potential.
ملخص الجهاز:
"از جمله پژوهشهایی که در این زمینه در داخل کشور انجام شده است؛ رسولی (1389) تأثیر آموزش کنترل خشم را بر افزایش تابآوری و کاهش اعتیادپذیری سی نفر از دانشآموزان پسر مقطع دبیرستان شهرستان کبودرآهنگ (به مدت 12 جلسه) مورد بررسی قرار داد و نتایج تحقیقاتش حاکی از آن بود که آموزش کنترل خشم بر هر دو مولفه تأثیر دارد و تابآوری به عنوان واسطه میان کنترلخشم و اعتیادپذیری محسوب میشود.
زرینکلک (1389) اثربخشی آموزش مولفههای تابآوری را بر کاهش اعتیادپذیری و تغییر نگرش نسبت به مصرف مواد در پنجاه نفر از دانشآموزان پسر مقطع متوسطه ساکن حومه شهر تهران مورد بررسی قرار داد.
در مطالعه مدن و هینتون 3 (1995) عوامل مرتبط با مهارتهای مقابله در بیمارانی که تحت درمان سمزدایی برای وابستگی به الکل و مواد بودند، بررسی شد، نتایج موثر بودن راهبردهای مقابلهای مسالهمدار را در درمان این بیماران نشان داد.
جدول4: نتایج تحلیل کواریانس برای نمرات پذیرش اعتیاد در گروه آزمایش و گروه کنترل منابع تغییر مجموع مجذورات درجه آزادی میانگین مجذورات F معناداری گروه 20/0 2 10/0 049/0 952/0 خطا 01/38 19 00/2 - - کل 48/173 21 - - - همانگونه که در جدول فوق مشاهده میشود آموزش مقابله مثبت بر کاهش پذیرش اعتیاد موثر نبوده است (05/0, P>>049/0=F ).
جدول5: نتایج تحلیل کواریانس برای نمرات الکلیسم در گروه آزمایش و گروه کنترل منابع تغییر مجموع مجذورات درجه آزادی میانگین مجذورات F معناداری گروه 26/3 2 63/1 442/0 649/0 خطا 13/70 19 69/3 - - کل 48/173 21 - - - همانگونه که در جدول فوق مشاهده میشود آموزش مقابله مثبت بر کاهش نمرات الکلیسم موثر نبوده است (05/0, P>>442/0=F )."