خلاصة:
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روان‌درمانی شناختی ـ رفتاری مذهبمحور توأم با بازآموزی بخشودگی بر کاهش تعارض‌های زناشویی و افزایش رضایت از زندگی زوجین انجام شده است. روش پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون همراه گروه کنترل و دوره پیگیری می‌باشد. نمونة آماری این پژوهش شامل سی زوج است که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شده‌اند. گروه آزمایش، دوازده جلسه روان‌درمانی شناختی ـ رفتاری مذهبمحور توأم با بازآموزی بخشودگی دریافت کرده، اما گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرده است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش‌نامه تعارض زناشویی و مقیاس رضایت از زندگی بوده است. نتایج نشان می‌دهد که پس از اجرای مداخله یاد شده، میزان تعارض‌های زناشویی در گروه آزمایش در مقایسه با پیش‌آزمون و گروه کنترل به طور معناداری کاهش (001/0p<) داشته، اما رضایت از زندگی افزایش (001/0p<) یافته است. همچنین این نتایج در دوره پیگیری همچنان پایدار بوده است.
The aim of the present paper is to study the effectiveness of religion-based cognitive-behavioral psychotherapy along with relearning forgiveness on the decrease of marital problems and increase of spouses' life satisfaction. The research uses an experimental method with pretest، post-test، control group and follow-up period. The statistical population includes 30 spouses who were randomly divided through an available sampling into two group experimental and control. The experimental group took a twelve-session course on religion-based cognitive-behavioral psychotherapy along with relearning forgiveness، whereas the control group did not take such a course. After having conducted the aforementioned intervention، it was found that the rate of marital problem among the experimental group compared with pre-test period and the control group decreased significantly (p<0.001)، and the life satisfaction of this group increased (p<0.001). Furthermore، these results remained stable in the follow-up period.
ملخص الجهاز:
"بر این اساس، می‌توان بیان داشت که روان‌درمانی شناختی- رفتاری مذهبمحور توأم با بازآموزی بخشودگی باعث کاهش تعارض زناشویی و افزایش رضایت از زندگی در آزمودنی‌های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در مرحله پس آزمون شده است.
نتیجه‌گیری با توجه به یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که روان‌درمانی شناختی ـ رفتاری مذهبمحور توأم با بازآموزی بخشودگی به عنوان یک رویکرد درمانی ترکیبی و منطبق بر زمینه فرهنگی ـ مذهبی جامعه ایران، به طور معناداری در بهبود و کاهش تعارض‌های زناشویی و نیز افزایش رضایت از زندگی زوجین تأثیرگذار است.
پس این رویکرد که جامع رویکرد رفتاری ـ شناختی کلاسیک و مبتنی بر مذهب صرف و نیز رویکرد روان‌آموزی بخشودگی صرف است، می‌تواند در بستر فرهنگی ـ مذهبی جامعه ایران و با در نظر گرفتن تفاوت‌های فردی ـ فرهنگی و عقاید مذهبی مراجعان و درمانگران، در بهبود و کاهش میزان تعارض‌های زناشویی زوجین و افزایش سطح رضایت از زندگی آنان، به کار برده شود.
, &Mashbum, D, "Comparative efficacy of relations and non-religious cognitive behavioral therapy for the treatment of clinical depression in religious individual", Journal of Counseling and Clinical Psychology, v 60, August 1992, p: 94-103.
A. , "Validation of Multi dimensional Satisfaction with Life scale of student", Journal of psychiatry & clinical psychology, v 13(1), march 2006, p: 49-57.
, "Differentiating Dispositional Self- Forgiveness from Other-Forgiveness: Associations with Mental Health and Life Satisfaction", Journal of Social and Clinical Psychology, v 31(1), may, p: 28-50 نجمه حمید، «مقایسه روان درمانگری شناختی – رفتاری با شناخت درمانی توام با رویکرد مذهبی برافسردگی وعملکرد لنفوسیت هایT درزنان افسرده»، مطالعات روا‌‌ن‌شناختی، ش 2، ص 36-49."
(
, 
, 
)
