بررسی میزان آگاهی کارکنان اتاق عمل د رارتباط با منابع احتراق و راه های پیش گیری از آن در اتاق عمل مقالة

احتراق یکی از مهم ترین حوادث ترسناک و وحشت‌آور برای بیمار و اعضای تیم جراحی است که ممکن است در حین عمل جراحی اتفاق بیفتد. این پژوهش به منظور بررسی میزان آگاهی کارکنان اتاق عمل در ارتباط با منابع احتراق و راه های پیش گیری از آن در اتاق ‌عمل انجام شده است. مواد و روش ها: در پژوهش توصیفی حاضر، نمونه‌گیری به صورت تمام شماری بوده و نمونه‌های پژوهش شامل کلیه کارکنان تخصصی شاغل در اتاق عمل های بیمارستان های امام حسین (ع) و فاطمیه شاهرود (تعداد 48 نفر) بودند. در این پژوهش، میزان آگاهی نمونه ها از منابع احتراق (منابع گرمایی، منابع اکسیژن و منابع قابل اشتعال) و راه های پیش گیری از بروز حریق در اتاق عمل با استفاده از پرسش نامه ای طراحی شده در ارتباط با پیش گیری و ایمنی از حریق در اتاق عمل مورد سنجش قرار گرفت. میانگین نمره آگاهی واحدهای مورد پژوهش در زمینه های یاد شده در بالا، بر مبنای 100-0 به سه سطح ضعیف، متوسط و خوب تقسیم بندی شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون) مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه قرار گرفت. نتایج: بر اساس نتایج حاصل از پژوهش، بیش ترین درصد (9/97%) واحدهای مورد پژوهش، برگزاری برنامه آموزشی در ارتباط با پیش گیری و ایمنی از حریق در اتاق عمل را ضروری عنوان نموده بودند و همگی (100%) این برنامه ها را با اهمیت و سودمند می دانستند. اغلب (4/85%) واحدهای پژوهش اظهار نموده بودند که تا به حال دوره آموزشی خاصی در ارتباط با پیش گیری و ایمنی از حریق در اتاق عمل طی نکرده اند. میانگین آگاهی کارکنان اتاق عمل در ارتباط با احتراق و پیش گیری از آن در متخصصین بیهوشی 7/15 %، تکنسین های اتاق عمل 1/13%، تکنسین های هوشبری 4/12% و در بین جراحان 9/10% برآورد گردید. درکل 4/60% از کارکنان اتاق عمل دارای سطح آگاهی متوسط، 3/33% ضعیف و 3/6% خوب در ارتباط با احتراق و پیش گیری از آن در اتاق ‌عمل بودند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد، متاسفانه اکثر کارکنان اتاق عمل از منابع احتراق و راه های پیش گیری از آن آگاهی کافی ندارند. لذا بکارگیری شیوه‌های آموزشی مختلف جهت افزایش آگاهی کارکنان اتاق عمل در ارتباط با پیش گیری و ایمنی از حریق در اتاق عمل پیشنهاد می گردد.