تأثیر آموزش تن آرامی به مادران باردار بر کیفیت زندگی و شدت اندوه بعد از زایمان مقالة

مقدمه: تغییرات جسمی و روحی ایجاد شده در دوران پس از زایمان، بر روان و کیفیت زندگی مادر تاثیر می گذارند. اندوه پس از زایمان ازجمله عوارضی است که می تواند بر سلامت جسمی و روانی او تاثیر گذارد. بنابراین پیشگیری از آن می تواند در سلامت روانی خانواده موثر باشد. لذا هدف این مطالعه، بررسی تاثیر تن آرامی به مادران باردار بر کیفیت زندگی و شدت اندوه پس از زایمان می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه یک پژوهش کارآزمایی بالینی است که در آن 84 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستان های حافظ و شوشتری شهر شیراز طی سال 1389 به صورت تصادفی به دوگروه آزمایش و شاهد تقسیم شدند. در گروه شاهد فقط مراقبت روتین و درگروه آزمایش علاوه بر آن، آموزش تن آرامی ارائه گردید. در نهایت در روزهای اول و دهم بعد از زایمان، شدت اندوه با استفاده از ابزار خودسنجی افسردگی زونگ و کیفیت زندگی توسط مقیاس اختصاصی کیفیت زندگی سنجیده شد. نتایج: در این تحقیق دو گروه آزمایش و شاهد، ازنظر متغیرهای دموگرافیک و مامایی تفاوت آماری معناداری نداشتند . نتایج پژوهش اختلاف آماری معناداری را درشدت اندوه در گروه آزمایش و شاهد در روز اول و دهم نشان می دهد (p<0/05). همچنین دربازه زمانی ذکر شده، اختلاف معناداری در ابعاد احساس مادر نسبت به خود و نسبت به فرزند در مقیاس کیفیت زندگی درگروه آزمایش نسبت به گروه شاهد وجود دارد (p<0/05). نتیجه گیری: براساس پژوهش حاضر، به نظر می رسد مداخله تن آرامی روشی فاقد خطر، مفید و بدون هزینه در کاهش شدت اندوه و ارتقاء کیفیت زندگی پس از زایمان در مادران می باشد، به این منظور جهت بهبود سلامت روانی مادر و همچنین باتوجه به سایر فواید آن انجام آن بعد از زایمان به کلیه مادران توصیه می گردد.