خلاصة:
هدف از این مقاله، ارزیابی شاخص های توسعه پایدار و دستیابی به میزان نابرابری های ناحیه ای در دهستان های استان اصفهان براساس آمار سال 1385 است. جامعه آماری پژوهش، 121 دهستان استان اصفهان را شامل می شودکه براساس 17 شاخص اولیه و تبدیل آن به 10 شاخص ترکیبی رتبه بندی شده اند. با توجه به مولفه های مورد بررسی، رویکرد حاکم بر این پژوهش« توصیفی-کمی و تحلیلی» است. از این جهت، شاخص های مورد مطالعه با استفاده از روش Z-Score استاندارد شده و با بهره گیری از مدل تحلیل خوشه ای به روش سلسله مراتبی، دهستان ها سطح بندی و تحلیل شده اند و در نهایت، در سه گروه (فرابرخوردار، میان برخوردار و فروبرخوردار) سطح بندی شده اند و جایگاه هر یک از دهستان ها در سطوح توسعه مشخص شده است. نتایج حاصل از این پژوهش، حاکی از آن است که در میان دهستان های استان، 15 دهستان در دو زیر خوشه در سطح فرو برخوردار (سطح سوم) جای گرفته و اولین اولویت توسعه را به خود اختصاص داده اند. دومین سطح (میان برخوردار) شامل 9 دهستان در سه زیر خوشه است که سطح دوم اولویت توسعه مناطق را در بر می گیرند. اولین سطح ( فرا برخوردار) شامل 97 دهستان در چهار زیر خوشه از لحاظ شاخص های مورد بررسی هستند، و آخرین اولویت توسعه را در بر دارند.
The main purpose of this paper is to evaluate sustainable development indicators and to measure regional disparities in the rural districts of the province based on statistics of 2006. The study population consists of 121 villages of the province which are mainly arranged on the basis of 17 indicators and transforming them to 10 combined indicators. Based on the factors examined، the dominant approach of the study is «descriptive and quantitative analysis»; thus، the investigated indicators are standardized based on the Z-Score and the parameters of this study using hierarchical cluster analysis، villages are classified and have been analyzed which resulted in the identification of three group levels and the status of each district is specified based on the developmental level. The results of this study indicate that among the villages in the province، 15 villages are located in two sub-clusters (at the third level) and have gained the first priority of development. The second level consists of nine villages in three sub-clusters which are the second level of development priority. The first level consists of 97 villages in four sub-clusters based on the indices under investigation، and consist the last priority in the development.
ملخص الجهاز:
"E شماره صفحه پیاپی 17008-16990 تعیین سطحبندی توسعه و اولویت برنامهریزی فضایی دهستانهای استان اصفهان چکیده: {IBهدف از این مقاله،ارزیابی شاخصهای توسعۀ پایدار و دستیابی به میزان نابرابریهایناحیهای در دهستانهای استان اصفهان براساس آمار سال 1385 است.
3-1-1-تحلیل دادههای آماری: برای دستیابی به هدف مطالعه،از روش erocS-Z نسبت به استاندارد نمودن شاخصهاو همچنین از مدل«تحلیل خوشهای به روش سلسلهمراتبی،دهستانها در نرمافزار sspS سطح-بندی و تحلیل شدهاند و در نهایت،با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی نتیجۀحاصل از تحلیل خوشهای،در قالب سطوح برخورداری دهستانهای استان اصفهان بهنمایش گذاشته شده است،که مراحل آن به شرح ذیل است: 3-1-2-فرآیند استفاده از مدل: همان طور که مطرح گردید،از شاخص erocS-Z نسبت به استاندارد نمودنشاخصهای پژوهش بهره گرفتهاین.
لذا با توجه به تحلیلهای انجام شده،دهستانهای استان مزبور از نظر اولویتبندی سطوح برخورداری به سه گروهذیل تقسیم شده-اند: 1-دهستانهای فروبرخوردار: همان طور که در جدول شماره(1)مشخص شده است،در بین دهستانهای استانتعداد 15 دهستان در این سطح هستند که باید از امکانات و منابع مالی دهستانهایبرخوردار بهرهمند شوند.
در همین راستا،براساس نتایج به دست آمده با استفاده از مدل تحلیل خوشهای،دهستانهای استان از لحاظ برخورداری به سه سطح تقسیم شدهاند که سطح یک؛شاملدهستانهای برخوردار،سطح دو؛شامل دهستانهای میان برخوردار و سطح سه؛شاملدهستان فروبرخوردار هستند،لذا با توجه به تحلیل توسعۀ فضایی دهستانهای استاناصفهان از لحاظ شاخصهای مورد بررسی،میتوان دهستانهای مزبور را در سه سطحاولویتبندی جهت توسعه مطرح نمود که اولویت اول توسعه،شامل دهستانهای فروبرخوردار،اولویت دوم توسعه،شامل دهستانهای میان برخوردار و اولویت سوم توسعه،شامل دهستانهای فرابرخوردار هستند."