این غیر ممکن است مقالة

"گفت که«درود من بر همۀ به خواب ماندگان!» سپس جامۀ خاکستری رنگ آقا معلم را پوشید و به تصویر کهنۀاو که روی تصدیق مندرسش خورده بود(و چند آدم بزرگ رسماتصدیق کرده بودند که او،یعنی آقا معلم،قدرت تحمل چهل سالرنج کشیدن را با معدل 14/73 دارد و مهر و امضا کرده بودند)،نگاه کرد. شیطان باز گفت:«آقا پسر(شیطان،ادب را به علت رفت وآمد به جوامع متمدن و حضور در کلاس درس استادان اخلاقدانشگاه یاد گرفته بود)فعلا بدبخت بودن را در زمان حال،حالساده،صرف کن. )» پسرک گفت:«آنچه شما صرف می‌کردید،آینده در گذشته درگذشته‌های خیلی دور بود نه آیندۀ مطلق!» شیطان با آن صورت ابلیسی خود فریاد زد که نه!اصلا چنینفعلی در زبان ما وجود ندارد. او با هراس پرسید:«با بچه‌های من چهکردی؟» و شیطان با نفرت گفت:«داشتم وادارشان می‌کردم که«بدبخت بودن»را به زمان آینده ببرند و صرف کنند!» آقا معلم نفس آسوده‌ای کشید و گفت:«شکست خوردی،نه؟» دست‌هایش آویخته شد و موج لبخند شادمانه‌ای بر ساحللب‌ها او نشست."