روشنی گاه وجود مقالة

"ملاحظاتی بر فلسفۀ هایدگر روشنی‌گاه وجود علی فتحیدانشجوی دکتری فلسفه غرب (به تصویر صفحه مراجعه شود)-بی‌تردید هایدگرمهم‌ترین فیلسوف معاصرغربی است که هم در غربو هم در ایران،اجماع واتفاقی له یا علیه او وجودندارد،بلکه دیدگاه‌ها و اندیشه‌های او«قول بهتفصیل»را سبب گشته است؛گروهی دربرابر اوسر تعظیم فروآورده و به تحسین و تمجیدشدست زده‌اند و دسته‌ای دیگر او را فیلسوف گنگ،مهمل‌نویس،و صعب و سخت‌اندیش پنداشته‌اندکه خود را در هزارتوی فقه اللغه و اتیمولوژی بهدست خود تنیده گرفتار کرده است. 3. هایدگر با این ادعا که زبان متافیزیک وما بعد الطبیعه دیگر به نسبت و مواجهۀ انسانبا وجود مدد نمی‌رساند و نمی‌تواند او را درفراخوانی وجود یاری دهد،پایان فلسفه و عبوراز ما بعد الطبیعه را مطرح کرده است،اما این درحالی است که فراروی از ما بعد الطبیعه نیز جز بهمساعدت زبان ما بعد الطبیعی فراچنگ نمی‌آید؛چنان‌که ارسطو مکرر در برابر مخالفان و معاندانفلسفه این موضوع را تذکر داد که نفی فلسفه همفقط و فقط با فلسفه ممکن می‌شود و این همانچیزی است که نفی آن،اثباتش را نمایان می‌کند؛وانگهی نقد هایدگر بر فرض درستی آن،فقطفلسفه و تاریخ ما بع دالطبیعۀ غربی را دربرمی‌گیردو آنچه فلسفۀ اسلامی نامیده می‌شود،گرچه بردستاوردهای فلسفی یونان و احیانا فلسفۀ هندو ایران بنیان نهاده شده،تکرار سادۀ آنها نیست،بلکه همراه با افزایش و کاهش‌های بسیاری درمقایسه با آنها بوده و هویت تازه‌ای یافته است."