مقدمه بر ترجمه قرآن مقالة

"اما از آن جا که آن احکام با کلام الهی بیان شده، در هر حال تلاوت آنها به عنوان بخشی از قرآن ادامه دارد؛ از جمله، حکم اختصاص بخش عمده شب برای نماز شب که در آغاز سوره مزمل آمده است، توسط آیه بلند آخر همان سوره (آیه 20 سوره مزمل) نسخ شده است، و حکمت آن این بوده است که با نظر به مسئولیت‌های اجتماعی حضرت محمد[ص] و رهبری جامعه اسلامی در مدینه، شب زنده‌داری او مطلوب نبوده است. ولی در چند مورد دلایل مستقل دیگری برای چنین تصوری هست؛ از جمله در آیه 7 سوره «اعلی»، و آیه 6 سوره «تین» که «الا» در آغاز یک آیه بلند است که از نظر عبارت بندی و عبارت شناسی جزو وحی مدنی است، و این آیه بلند به بخشی افزوده شده که آیات کوتاه آهنگین دارد. این نکته این مسئله را پیش می‌کشد که آیا حضرت رسول[ص] بین اعلام و (84) آشکارسازی یک پیام وحیانی که قبلا دریافت کرده بوده و اعلام یک پیام در لحظه وحی که بعضا با پیام دریافت شده قبلی همسان بوده، به روشنی فرق می‌گذاشته است؟ اشاره به این که جمع قرآن با خداوند است و در آیه 17 سوره قیامت آمده است، علی الظاهر دلالت بر این دارد که حضرت[ص] وحی‌هایی دریافت می‌کرده که ترکیب شده (یا شاید اقتباس شده) از وحی‌های پیشین بوده است."