در این دوره، به غیر از دو اثر سهراب سپهری به صدوهفتاد و دویستمیلیون تومان، که گرانترین آثار نمایشگاه بود، آثاری از ناصر عصار، محسن وزیریمقدم، ژاژه تباتبایی، لیلی متیندفتری، غلامحسین نامی، رضا مافی، محمود جوادیپور، احمد اسفندیاری، پرویز کلانتری، یدالله کابلی، جعفر روحبخش، جلیل رسولی، فریده لاشایی، محمدعلی بنیاسدی، علی گلستانه، رضا یحیایی، ایرج زند، مهدی سحابی، پروانه اعتمادی و تعداد دیگری از هنرمندان مطرح و جوان ارائه شد که از دویستهزار تومان تا دویستوبیستمیلیون تومان قیمتگذاری شده بود.
همزمان با این فروش بزرگ، انجمن نقاشان هم نمایشگاهی با عنوان "بازار نقاشی تهران" برگزار کرد که در آن تمامی آثار به ارزش دویستهزار تومان بود.
"سالی که نکوست از بهارش پیداست" و امیدواریم آنجا که بخش فرهنگی دولت پیشقدم میشود، از این خوان گشوده، هنرمندان بیشتری سود ببرند و نه فقط کسانی که آثار باب طبع خلق میکنند!
از جمله میتوان به نمایشگاه گشایش گالری آن با عنوان "قیرات" اشاره کرد، که نمایش آثار این هنرمند بود.
آنها، که با خواندن اسامی نفرات سرشناس هنر ایران و عنوان آرتاکسپو به گالری آریا آمدند با صحنهای غیرعادی روبهرو شدند: در این نمایشگاه روی تمامی آثار با پارچهای پوشانده شده بود و میز بزرگی از غذا و نوشیدنی برای پذیرایی از مهمانان وجود داشت.
اندیشۀ تکنیکمند و ذهن فلسفهورز بهنام جلالیجعفری نمایشگاه نقاشی خود را با عنوان "اقلیم هشتم" در گالری هور برگزار کرد.
هنرمندان خارجی در زمان نمایشگاه در ایران بودند، اما تعاملی بین هنرمندان ایرانی و خارجی در قالب نشست برگزار نشد و متأسفانه، به دلیل اهمال و کوتاهی، زمینة فکری ویا روحیة هنرمند برای خلق اثر، به بینندة ایرانی منتقل نشد و آن "درک"، که برگزارکنندگان به آن اشاره کرده بودند، رخ نداد!