تصویرسازی: پرندگان آوازخوان انگشت شمارند - بخش دوم - محادثة ومقابلة

پرندگان آوازخوان انگشت‌شمارند‌(بخش دوم) [ گفت‌وگو با کریم نصر و فرشید شفیعی دربارة مباحث نظری و نقد فضای تصویرگری ] مرتضی زاهدی چرا فستیوال‌ها در اینجا نقش خود را درست ایفا نمی‌کنند و حیطة فعالیت تصویرگر را توسعه نمی‌دهند؟ اساسا در همه‌جای دنیا این مسابقات، جوایز و رویدادهای فرهنگی، هنری هستند که موجب تحرک و توان‌مندسازی هنرمند و حوزه فعالیت تخصصی‌اش می‌شوند و زمینة درک و شناخت بیشتر را برای اثری که تولید شده و جایزه گرفته ایجاد می‌کنند. موضوع این است که این‌جور چیزها در اینجا به غلط عمل فرهنگی قلمداد می‌شود؛ یعنی مقولة فرهنگ را ظاهرا جدا از زندگی و فعالیت مادی می‌دانند، گویا فرهنگ قرار است در یک‌حوزه انتزاعی برای خودش پیش برود. ‬‬‬‬‬‬‬ شفیعی: این موضوع که همه‌چیز جزء فرهنگ است و در زیرمجموعة آن تعریف می‌شود، حتی در قشر فرهنگی ما جا نیفتاده؛ مثلا، ‫در بین گرافیست‌ها اصطلاحی مرسوم است تحت عنوان "گرافیک فرهنگی". یعنی اگر پوستری مثلا برای شکلات طراحی شود، فرهنگی نیست؟ خوب، آن هم با فرهنگ در ارتباط است، دیگر‫!‬ بحث فرهنگ، موضوعی کلی و فراگیر است و شاید از این طریق مخاطب کمی‌ناامید شود و نداند برای فکرکردن باید از کجا شروع کند‫. به خاطر همین وقتی ناشر کارتان را به نوعی جایزه‌بگیر یا روشنفکرانه بداند، فکر می‌کند این مخالف بازار است و واضح است که باید کنار گذاشته شوید؛ یعنی برجسته‌بودن در عالم تصویرگری معادل این است که شما را کنار بگذارند؛ چون نمی‌توانید با جامعه ارتباط برقرار کنید.