یادداشت نخست: قساوتی به وزن فراموشی افتتاحية

تقریبا همه و دست کم همه‌ آن‌هایی که قسمتی از عمرشان را برای مطالعه از دست می‌دهند درباره‌ی زندگی رقت‌بار هنرمندانی مثل «ون گوک» یا «بتهوون» و یا خیلی‌های دیگر چیزهایی خوانده‌اندمی‌دانند که آن‌ها در تمام دوران زندگی‌شان رنج کشیدند، با فقر و گرسنگی دست به گریبان شدند اما بعد از مرگ به شکلی کاملا مرموز ارزش آثارشان کشف شد و کاشفان فروتن این ارزش‌ها بابت کشفی که کرده بودند به شهرت و ثروت رسیدند، ثروتی بسیار بیشتر از آن چه کریستف کلمب بابت کشف یک قاره به چنگ آورد. گابریل گارسیا مارکز، در یکی از یادداشت‌هایش - از یادداشت‌های پنج ساله که با ترجمه بهمن فرزانه به فارسی درآمده - با رنجی پنهان از این که ممکن است خودش نیز هم‌چون بسیاری از نویسنده‌گان جهان که در زمان زندگی‌شان شهرت عالم‌گیر داشتند و بعد از مرگ به فراموشی سپرده شدند از یادها برود و جز کاونده‌گان گذشته و نباشان تاریخ دیگران نامش را نشناسند.