چارلز سیمیک و اشیائی که راه می روند محادثة ومقابلة

آیا برای آن که شاگردان شما از این نوع "پروازها" در کارهایشان داشته باشند، کار سختی داری ؟ سیمیک: آنان به این نوع تصویرسازی عادت ندارند، اغلبشان به حد کافی از آن برخوردارند لیکن از به کار بردن آن خجالت می‌کشند، لذا کار من متقاعد کردن ایشان به استفاده از فرصت‌ها و به جان خریدن خطر مضحکه شدن و خرق عادت‌هاست وگرنه اصلن چرا باید نوشت ؟ ایجاز شعرهایت ، احساسی که آن ها به ظرافت تراشیده‌ای، نفس را در سینه حبس می‌کند. آیا این اتفاق به عمد رخ داده یا تنها حاصل رویداد شعر است؟ سیمیک: هنگامی که شعرها را ویرایش می‌کنم ، توجه زیادی به شکست سطرها دارم. آیا خرده‌ریزی از خاطرات بچه گی‌تان در یوگوسلاوی– یا جنبه‌ای از آن فرهنگ - در کارهایتان نمود داشته است؟ سیمیک: 54 سال پیش یوگوسلاوی را ترک کردم ، و بیش و کم درباره‌ی دوران کودکی ام نوشته‌ام اما به ندرت به آن فکر می‌کنم. و البته وقتی شعر را می‌خوانم تغییرش می‌دهم و همیشه این کار را کرده‌‌ام.