خلاصة:
پژوهش حاضر با استفاده از نظریه پنجره شکسته، به بررسی رابطه بین احساس بینظمی و احساس ناامنی در بین شهروندان یاسوجی پرداخته است. روش به کار رفته در این پژوهش، روش پیمایشی بوده است. جامعه آماری، کلیه شهروندان بالاتر از 18 سال در شهر یاسوج بودهاند که در همین راستا 482 نفر به عنوان نمونه تعیین و با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای، انتخاب شدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه پژوهشگر ساخته بود که برای تعیین اعتبار آن از اعتبار سازه، به کمک تکنیک تحلیل عاملی، و برای تعیین پایایی، از هماهنگی درونی به روشآلفای کرونباخ، استفاده گردید. نتایج توصیفی پژوهش نشان داد که احساس ناامنی در بین شهروندان یاسوجی بالاست. به علاوه، احساس بینظمی نیز در بین شهروندان بالاست. نتایج تحلیلی تحقیق نشان داد احساس بینظمی بر احساس ناامنی تأثیر مثبت و مستقیم دارد و طی آن هر چه میزان احساس بینظمی نیز بیشتر میشود، احساس ناامنی بیشتر میشود. تبیین احساس ناامنی براساس بینظمی با استفاده از مدل معادله ساختاری، نشان داد مدل تحقیق، دارای برازش مطلوبی است و با دادههای تجربی مورد استفاده، سازگاری و توافق دارد. ضریب علی بینظمی، بر روی احساس امنیت 83/0 بود که با توجه به مقدار تی(3/13=t) و سطح معناداری (000/0=Sig) این ضریب، معنادار بود. به علاوه، ضریب تعیین بیانگر آن بود که احساس بینظمی قادر است 68 درصد از تغییرات متغیر وابسته احساس امنیت را تبیین کند.
ملخص الجهاز:
"پژوهشهای راهبردی امنیت و نظم اجتماعی سال اول، شماره سوم، پاییز 1391 دریافت: 25/4/91 پذیرش: 15/9/91 صص 80 - 63 بررسی رابطه احساس بینظمی و احساس ناامنی در بین شهروندان یاسوجی 1 سیروس احمدی، استادیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه یاسوج92="( نویسنده مسؤول: 09173068289 "/> علیرضا عادلی، کارشناس ارشد حقوق، فرماندهی انتظامی کهگیلویه و بویراحمد راضیه امیری، دانشجوی کارشناسی ارشد جامعهشناسی چکیده واژههای کلیدی: 1 این مقاله برگرفته از طرح پژوهشی با همین عنوان است که با حمایت نیروی انتظامی استان کهگیلویه و بویر احمد انجام شده است.
امیرکافی (1387) در پژوهشی که از نوع تحلیل ثانویه است، با استفاده از دادههای طرح بررسی میزان امنیت اجتماعی از دیدگاه شهروندان تهرانی (1382) که توسط مرکز افکار سنجی 1 Morris دانشجویان انجام شده، نشان میدهد رابطه بین بینظمی اجتماعی و احساس امنیت، معنادار، اما ضعیف است.
به طور مشخص، بیشترین احساس ناامنی اقتصادی، آراستن کودکان به زیور آلات در بیرون از منزل (7/62)، گذاشتن ماشین بیرون از منزل در شب (3/62) و پذیرفتن چک در معاملات (3/59)؛ بیشترین احساس ناامنی اجتماعی، افزایش روابط نامشروع بین دختران و پسران (3/73)، افزایش اعتیاد به مواد مخدر (72) و افزایش مزاحمتهای خیابانی برای زنان و دختران (71)؛ بیشترین احساس ناامنی نوامیس، تردد در مسیرهای خلوت (66)، تردد با خودروهای مسافر کش شخصی (3/64) و بیرون رفتن از منزل به تنهایی(3/58)؛ و بالاخره بیشترین احساس ناامنی جانی، مواجهه با افراد شرور و بیبند و بار (7/70)، رفتن یا نشستن در پارک در ساعتهای پایانی شب (75/64) و سوار کردن فرد ناآشنا در صورت داشتن ماشین (7/64) است."