ملخص الجهاز:
میتوان از منظر مدرنیته،این نمایشگاه رانه احیای میراث ایرانی-اسلامی که سرزدن به خانه پدری دانست و بهرهمدرنیستی از این ذخیره را رویدادی نو ارزیابی کرد که راه آفرینش هنر جهانی درایران است.
آیا«باغ ایرانی»،باغ معلقی است بین اسطوره و حکمتکهن و منظر معاصر که چون میراثی مرده روی دست ما ماندهاست؟شاید امروز حقیقت،بر ساختهای است که در نظام«گفتارقدرت»معنا مییابد؟نه؟بلکه شاید امروز باغ-انسان،و باغ-زن با سرشت زنوار درخت و گل و آب به هم میآید تا روحیزنانه در سیطرۀ اشرافیت مردسالارانه را برای یک تاریخ سپری نشدهو مجلسگونه فراهم آورد،و بورژوازی ما،که خود در بازار ایناشرافیت پرورده شده و جز سوداگری با سنّت هیچ نمیداند،نمایش فروپاشی آن دیوارها را بر گرد باغ-زن برپا میدارد تا تسکینیباشد بر نبود تجربه مدرنیته که عدالت جنسیتی را در فمنیسم تسکینیمدرن به گفتمان مهاجم امروزی بدل کرده است؟در این صورتما باید بیش از پیش به معنای«آناهیتا»و«ماهدخت»و«زنان بدونمردان»بیندیشم.
اسطورهزایی و اسطورهزداییباغ ایرانیدرباره نمایشگاه«باغ ایرانی:حکمت کهن و منظر جدید»* احمد میر احسان(به تصویر صفحه مراجعه شود)میراثهایی نظیر باغ ایرانی که نگذشتهاندو کهنه و مرده نیستند،بلکه حضورشان به معنیشایستگی تداوم و زندگیشان بوده است؛زندگیایکه در زمان تحقق مییابد و با قرائت مجدد و بازتولیددر زهدان جهان،اکنون به فرم موجود زندهکنونی در میآید «بارت»شروعی کاملا مناسب برای گفتوگویی است که ناگهان مارا بیدار میکند.
آیا با این منظر میشود به تحلیل باغ ایرانی در جهانامروز پرداخت؟در اینجا دال به صورتی دوپهلو حاضرمیشود:«هممعنا و همفرم است.