پیش گفتاری بر «نشانه شناسی و فضای شهری» مقالة

"بارت در این مقاله با استفاده از پیش‌فرض‌های دانش نشانه‌شناسی، شهر و ساختار شهری را متنی فرض می‌کند که بر اساس روابط میان اجزای (نشانه‌های) آن معنی یا دلالت می‌یابد. درست همان‌طور که متنی کلامی/زبانی بر اساس مجموعه‌ای از قراردادها و دستور زبان، دلالتی را بنیان می‌نهد، شهر هم با چیدمان و طراحی خیابان‌ها و راه‌ها و ساختمان‌ها و حرکت انسان‌ها درون آن، معنی می‌یابد. همیشه یک واسط وجود دارد و این واسط یک نظام نشانه‌ای (زبانی) است که مانند چهارچوبی برای فهم جهان کارکرد دارد. در یک جمله، در فهم نشانه‌شناختی، زبانی، و بنابراین نظمی، برای هر ساختار بشری قایل می‌شویم که به واسطه این زبان، ارتباطی بین کسانی که رمزگان آن زبان را پذیرفته‌اند به شکل معنا حاصل می‌شود. نتیجه اینکه، مقاله بارت شهر را متنی فرض می‌کند که با توجه به کارکرد هر نشانه در آن گرامری یا دستور زبانی به عنوان زیرساخت شهر شکل می‌گیرد و کار نشانه‌شناس توصیف و تحلیل نشانه‌های جزئی شهر (پارول) بر اساس این گرامر اصلی (لانگ) است."