دانشکده ما - Journal تندیس Literature and art

"تصورم این بود شاید تصویرهایی که از آن فضا داشتم تا به آخر دست‌نخورده باقی خواهد ماند و احتمالا حسین علیزاده را خواهم دید که در گوشه‌ای در طبقة همکف- ورودی سمت چپ- نشسته و نوای سازش را خواهم شنید و در حال رفتن به آتلیه‌های طبقة بالا صدای نی جمشید عندلیبی را. اپیزود سوم حال روزهای زیادی را در هفته به دانشکده می‌روم، پردیس هنرهای زیبا، همچنان خوشحال از این‌ که در این سی‌وپنج سال به تناوب (بجز سال‌هایی چند) همواره دغدغة اینجا را داشته‌ام. شاید از حسرتی برمی‌خیزد که یکی از بزرگ‌ترهای فامیل زمانی مشتاق تحصیل در این مکان بوده و نتوانسته بوده به آرزویش جامة عمل بپوشاند و یا این فقط محرک اولیه بود و انرژی بزرگوارانی که در این مکان زمان‌های زیادی را گذرانده‌اند و یاد دوستانی که من اشک آنها را دیده‌ام و ساعت بزرگ دانشگاه که از پنجرة آتلیة 2 نقاشی پیداست."