سبک و ظاهر در آثار آلکس کاتس Journal Article

در دهة 1950، کاتس یکی از هنرمندانی بود که آبستره و جنبه‌های شدیدا احساسی نقاشی مکتب نیویورک را مورد انتقاد قرار داد و فیگور انسانی را به هنر امریکایی باز گرداند. در آن دوره اکسپرسیونیسم انتزاعی حکمفرما بود (سبکی که بیانگر این بود: نقاشی خود را به تصویر می‌کشد و، در عین حال، زندگی و تجربة درونی هنرمند را ثبت می‌کند). موزه جویش نیز نمایشگاه وسیعی را، تحت عنوان «آلکس کاتس آدا را به تصویر می‌کشد»، از 27 اکتبر 2006 تا 18 مارس 2007، برگزار کرد که تقریبا چهل اثر خلق‌شده توسط این هنرمند در آن به نمایش گذاشته شد. این آثار در نوع خود بی‌مانند هستند و موقعیت نمادینی یافته‌اند؛ چون در طی دهه‌های متمادی تمرکز تمامی آنها روی یک موضوع بوده است. از زمان بحبوحة رو به زوال مکتب نیویورک، که در آن آبستره کشیده می‌شد، تا زمان ظهور و تضعیف پاپ، مینیمالیسم و نئواکسپرسیونیسم و همچنین مجموعه‌ای از تمایلات دیگری که برخی از آنها در جستجوی تحت‌الشعاع قرار دادن شیوه‌های سنتی و آغاز نقاشی فیگوراتیو است، سوژة آلکس کاتس ادامه داشته است. نکته اینجاست که دربارة آدا تغییر بسیار ناچیز بوده و این مسأله نشانی از منبع الهام بودن او در نقاشی‌های کاتس است. تمرکز این آثار بر توسعة سبکی و نگرانی‌های هنرمند و همچنین بر محیط‌هایی است که آدا در آنها به تصویر کشیده شده. در بخش «سبک و جذبه» علاقة کاتس به مد و این که لباس‌ها به چه معنایی هستند و چه می‌گویند و همچنین حس مدگرایانة آدا آشکار است.