Abstract:
ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎی ﻣﻌﻨﻮی در ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻳﻚ ﺑﺨﺶ ﻣﻌﻤﻮل از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ درﺳﻲ داﻧﺸﻜﺪهﻫﺎیﭘﺰﺷﻜﻲ ﻧﻴﺴﺖ، در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ، ﭼﻴﺰی اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎران ﻣﺎ از ﻣﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ واﻧﺘﻈﺎر دارﻧﺪ. ﺷﻮاﻫﺪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻣﻲﺗﻮان رﻓﺘﺎر ﻣﻌﻨﻮی را در ﺟﻬﺖ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺳﻼﻣﺖ وﺳﻼﻣﺖ ﻣﻌﻨﻮی ﻳﺎد ﮔﺮﻓﺖ و آﻣﻮزش داد. رواندرﻣﺎﻧﻲ ﻣﻌﻨﻮی، ﺷﻨﺎﺧﺖ درﻣﺎﻧﻲ ﺑﺎ روﻳﻜﺮدﻣﻌﻨﻮی، ﻣﺸﺎوره ﺑﺎ روﻳﻜﺮد ﻣﻌﻨﻮی، ﮔﺮوهدرﻣﺎﻧﻲ / ﺧﺎﻧﻮاده درﻣﺎﻧﻲ ﺑﺎ روﻳﻜﺮد ﻣﻌﻨﻮی،ﻛﺘﺎب درﻣﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺘﻮن ﻣﻘﺪس و ﻣﻌﻨﻮی، درﻣﺎن و ﺷﻔﺎ در اﻣﺎﻛﻦ و ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻣﻌﻨﻮی وﻧﻴﺰ ﺳﺒﻚ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻌﻨﻮی در ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺳﻼﻣﺖ اﻓﺮاد ﻧﻘﺶ ﺷﺎﻳﺎن ﺗﻮﺟﻬﻲ دارد. آﻣﻮزش ودرﻣﺎن ﻣﻌﻨﻮی ﻛﺎر ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن ﻣﻌﻨﻮی اﺳﺖ، اﻣﺎ درﻣﺎن، ﻣﺸﺎوره و آﻣﻮزش رﻓﺘﺎر ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎ روﻳﻜﺮد ﻣﻌﻨﻮی وﻇﻴﻔﻪ ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن داﻧﺸﮕﺎﻫﻲ اﺳﺖ.
Machine summary:
" درﺑﺎره اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺮﺳﺶﻫﺎ و ﻣﺸﻜﻼت ﻣﻌﻨﻮی ﻣﺮاﺟﻌﺎن را ﺑﻪ ﭼﻪ دﻟﻴﻞ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن ﺣﻮزه ﺳﻼﻣﺖ ﭘﺎﺳﺦ دﻫﻨﺪ و اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺣﻮزه روﺣﺎﻧﻴﺖ اﺳﺖ ﻧﻪ ﺳﻼﻣﺖ، ﻧﻘﻞ ﻗﻮلﻫﺎی ﺑﺴﻴﺎری در ﻣﺘﻮن آﻣﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﻊﺗﺮﻳﻦ آﻧﻬﺎ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از: »ﻣﻦ درﻣﺎﻧﮕﺮم ﻧﻪ روﺣﺎﻧﻲ، ﺣﻖ ﺑﺎ ﻓﺮوﻳﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺬﻫﺐ در ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ ﺷﻔﺎی ﻧﺎﻗﺺ دارد، درﻣﺎن ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻲ اﺳﺖ ﺑﺪون ارزش و ارزشﮔﺬاری، ﺑﺴﻴﺎری از ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ درﻣﺎن ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺷﺮوع ﻛﺮدهاﻧﺪ ﺑﻪ روشﻫﺎی ﻏﻴﺮﻣﺬﻫﺒﻲ روی آوردهاﻧﺪ، ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﻳﺎ وﺟﻮد ﻧﺪارد و ﻳﺎ ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺪازهﮔﻴﺮی ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺬﻫﺐ ﻋﻴﻨﻴﺖ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ و ارزشﻫﺎی ﺷﺨﺼﻲ ﺑﻪ درﻣﺎن راه ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ، ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻛﻤﻚ و درﻣﺎن ﻧﻴﺎز دارﻧﺪ ﻧﻪ ﻣﺬﻫﺐ، ﻣﺮاﺟﻌﺎن را ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻛﺮد ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺮف ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻮاﻟﻬﺮی آﻧﻬﺎ را ﺷﻨﻴﺪ، ﻫﻴﭻ ﻛﺲ از ﭘﺰﺷﻚ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪارد ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺲ ﭼﺮا درﻣﺎﻧﮕﺮ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻣﺬﻫﺐ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻤﺎن دﻳﻦ واﮔﺬار ﺷﻮد، اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺤﺚ و ﻫﻴﺎﻫﻮ ﺑﺮای ﭼﻪ ﭼﻴﺰی؟ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﻫﻢ ﺑﺨﺸﻲ از زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ، درﻣﺎﻧﮕﺮی و ﻣﺬﻫﺐ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺪارﻧﺪ، ﻣﺬﻫﺐ ﻳﻚ ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢ دﻓﺎﻋﻲ اﺳﺖ، ﻣﺬﻫﺐ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺎﺳﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﺑﺮای ﺑﺮﺧﻲ ﻣﺨﺮب ﻫﻢ ﻫﺴﺖ، ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪهای از ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ، ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﻛﺎذب اﺳﺖ، ﻣﺬﻫﺐ ﺑﻴﺶ از آﻧﻜﻪ ﻣﺸﻜﻞﮔﺸﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺸﻜﻞزاﺳﺖ«."