Abstract:
ریچارد رورتی یکی از متفکرین تاثیرگذار معاصر است که با تعریف آیرونی به عنوان ابزاری برای بازتعریف فرد و دنیای پیرامونش به گونه ای که پیش از این به تعریف نیامده باشد، بر نقش ادبیات و هنر به عنوان بستر تحقق آیرونی تاکید میکند. در میان گونه های متنوع هنر و ادبیات ، ادبیات نمایشی بستری فراهم میکند که در آن هنرمند با استفاده از گفتمان دراماتیک ، به تعریف و توصیف دیگرگونه ی مفاهیم و مسایل انسانی در قالب روایت های جدید می پردازد. پژوهش حاضر میکوشد با بهر گیری از عناصر اختصاصی نمایش نامه هم چون ط رح و پیرنگ ، موضوع و مضمون ، شخصیت پردازی ، گفت وگو، ستیزه ، بحران و کنش تعیین کننده چارچوبی را معرفی کند که به واسطه ی آن چهارچوبی برای بررسی و تحلیل آیرونی در یک اثر نمایشی به دست آید. در ادامه و در مطالعه موردی به بررسی این چهارچوب تعریف شده در نمایش نامه ی زمستان ٦٦ نوشته ی محمد یعقوبی ، پرداخته می شود.
Machine summary:
"با توجه به اهمیت تعریف و توصیف مسایل فردی و اجتماعی در چارچوب هنر و ادبیات ، تاکید رورتی بر نقش آیرونی در ارایه ی تعریف ها و توصیفات نو از مسایل موجود در زندگی و قابلیت ادبیات نمایشی برای تحقق آیرونی در بستر گفتمان دراماتیک ، این پژوهش در پی آن است تا با تبیین چارچوبی با استفاده از مولفه ها و عناصر اختصاصی نمایش نامه ، به بررسی و تحلیل آیرنی در نمایش نامه ی زمستان ٦٦ نوشته ی محمد یعقوبی به عنوان نمونه ی پژوهشی بپردازد.
ادبیات نمایشی از آن جا اهمیت ویژه می یابد که در ترکیب موفق هنر و ادبیات و با استفاده از تاثیر دراماتیک گفت وگوها و کنش های مختلف و واژگان نهایی جدید در قالب روایت های ممکن به ارایه تعریف و توصیف جدیدی از مفاهیم و موقعیت های موجود در زندگی انسان معاصر می پردازد و این گونه مصداق بارزی می شود برای خلق شاعرانه ی کارآمد و سازگاری که رورتی از آیرونیست خود انتظار دارد."