"توینبی: از زمانی که تمدن غربی، در شکل نوینش، در سرتاسر جهان، قسمتی به زور و قسمتی از طریق گزینش، تبلیغ شده است، شناخت و ارزش دین یا دینهای غرب نوین اهمیت یافته است؛ همان گونه که من بر این باورم، اگر حقیقت داشته باشد که دین هر تمدنی منبع نیروی زیست آن است و از دست رفتن ایمان به این دین به سقوط آن تمدن و جایگزینی آن منجر میشود، از آنجا که کل جهان کم و بیش غربی شده است، تاریخ دینی نوین غربیان کلیدی برای فهم وضع کنونی و دورنمای آینده نوع بشر به طور کلی خواهد بود.
(1) به همین دلیل گسست در پیوستگی فرهنگ در هند و شرق آسیا زمانی ــ و تنها زمانی ــ شدید شده است که دین یهودی، که از طریق مهاجمان غربی جدید آورده شد، در شکلهای پسامسیحی (2) ایمان علمی، کمونیسم و ملیگرایی که حامل یک بار تعصبگرایی مسیحی بود، به این مناطق راه یافت.
نتیجه بگیرم که دینی که ما حالا باید به آن ایمان بیاوریم همهخدایی است، آن گونه که در شینتو میتوان دید و [نیز اشاره کنم که [دینی که ما اکنون باید آن را کنار بگذاریم یکتاپرستی ابراهیمی و ایمان بیخدای پسامسیحیتی در پیشرفت علمی است که این باور را از مسیحیت به ارث برده است که نوع بشر اخلاقا مجاز به بهرهبرداری از مابقی عالم برای ارضای حرص و آز خویش است."