Abstract:
هدف این پژوهش ، فهم دیدگاه کارشناسان در مورد روش های نهادینه کـردن ورزش همگـانی از طریق شبکه ورزش سیماست . دلیل اصلی توجه به این امر، نقـش تلویزیـون بـه عنـوان یکـی از موثرترین رسانه های جمعی در شکل دهی به نگرش و رفتار مخاطبان است که بـه عنـوان یکـی از منابع اصلی جامعه پذیری افراد می تواند به نهادینه کردن ورزش همگانی و در نتیجه حفظ و ارتقای سلامت افراد جامعه کمک کند. این پژوهش با اسـتفاده از روش کیفـی انجـام شـده و از طریـق مصاحبه عمیق با کارشناسان ، اطلاعات و داده هـا جمـع آوری گردیـده اسـت . همچنـین ، از روش مقایسه دایمی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است . نتایج پژوهش نشان می دهد که توجه به ورزش خانواده ها، مطرح کردن ورزش به عنوان یک ارزش ، ترویج بازی ها و ورزش های بـومی و محلی ، نظارت و مطالبه گری از نهادهای مسئول ، تداوم در ارسال پیام های ورزشی ، همکـاری بـا سایر نهادهای مسئول در توسعه ورزش همگانی ، معرفی الگوهای ورزشکار، نشـان دادن فوایـد و کارکردهای مطلوب ورزش ، هشدار دادن در مورد رفتارهای نادرست ، برجسته سازی ورزش بانوان و معرفی ورزش های کم هزینه و آسان ، از مهم ترین روش هـای نهادینـه کـردن ورزش همگـانی از طریق شبکه ورزش سیماست .
Machine summary:
نتایج پژوهش نشان می دهد که توجه به ورزش خانواده ها، مطرح کردن ورزش به عنوان یک ارزش ، ترویج بازی ها و ورزش های بـومی و محلی ، نظارت و مطالبه گری از نهادهای مسئول ، تداوم در ارسال پیام های ورزشی ، همکـاری بـا سایر نهادهای مسئول در توسعه ورزش همگانی ، معرفی الگوهای ورزشکار، نشـان دادن فوایـد و کارکردهای مطلوب ورزش ، هشدار دادن در مورد رفتارهای نادرست ، برجسته سازی ورزش بانوان و معرفی ورزش های کم هزینه و آسان ، از مهم ترین روش هـای نهادینـه کـردن ورزش همگـانی از طریق شبکه ورزش سیماست .
همچنین ، این یافته پـژوهش کـه بازی های بومی و محلی زمینه ساز تقویت انسجام اجتماعی در بین مردم منـاطق مـی شـود، با نتایج پژوهش بلوچی (١٣٧٣) که بر اساس آن ورزش هـای بـومی و محلـی بـا آداب و رسوم و فضایل نیک انسانی منـاطق ارتبـاط دارد و دارای کارکردهـای مثبـت فرهنگـی و اجتماعی است ، همسویی دارد.
راجرز معتقد است ، چنانچه رسانه ها از طریق همکاری با سایر کانال های اجتمـاعی و در همـاهنگی بـا آنهـا فعالیـت کننـد، دارای اثرگـذاری بیشـتری خواهند بود (سیدعامری و جامعی ، ١٣٩٣)، این در حالی است که سیف پناهی شعبانی و همکاران (١٣٩٠) در پژوهش خود به این نتیجه رسیده اند که بین سازمان هـا و نهادهـای مسئول در توسعه ورزش همگانی ایران ، ناهماهنگی وجود دارد.