Abstract:
آغاز حملات هوایی ائتلاف ضد داعش به رهبری ایالات متحده به مواضع گروه تروریستی داعش، در سرزمین عراق و سوریه بحث مشروعیت عملکرد این ائتلاف در سوریه را، از منظر حقوق بینالملل در مکاتب حقوقی مطرح ساخت. ائتلاف مذکور تلاش میکند تا با استناد به اصول و تئوریهای حقوق بینالملل از جمله دفاع مشروع، دکترین ناتوانی و عدم تمایل در صدد توجیه عملیات نظامی خود در دولت سوریه برآید، اما در آخر، قطعنامۀ شورای امنیت تکلیف را روشن میکند. در این اوضاع و احوال شورای امنیت با صدور قطعنامۀ 2249 (2015) پس از تأکید بر حاکمیت و تمامیت سرزمینی دولتهای عراق و سوریه و اینکه داعش تهدیدی جهانی و بیسابقه علیه صلح و امنیت جهانی است، بدون آنکه بهصراحت اجازۀ توسل به زور علیه آن را بدهد، از توسل به آن علیه داعش حمایت میکند. هدف از مقالۀ حاضر بررسی مهمترین استدلالات برای مشروعیت عملکرد ائتلاف، یعنی دفاع مشروع و قطعنامههای شورای امنیت است.
The initiation of U.S led coalition air strikes against Daesh positions in Iraq and Syria، has invoked the question of its legitimacy under the International In an attempt to justify its military operations، the aforementioned coalition resorts to principles such as the principle of self-defense and the unwilling or unable doctrine under International Law. However، it was the Security Council's Resolution 2249 (2015) that shed light on the matter in the end. Emphasizing on sovereignty، territorial integrity and independence of the States of Iraq and Syria، The said Resolution determines IS as "A global and unprecedented threat to international peace and security". The said instrument calls upon all states to take all necessary measures against IS، and even though it does not explicitly authorize or provide any legal basis for use of force either in Syria or Iraq، the wording of the mentioned resolution indicates support from The Council. Based on the principle of self-defense and the resolutions adopted by UN's Security Council، this paper will discuss the key arguments regarding the use of force against The Islamic State by The Coalition.
Machine summary:
"(١٣٤ para, دیوان نیز در رأی مشورتی خود در موضوع تهدید یا توسل به سلاح هسته ای (پاراگراف ١٩٥): «در مواردی که حملات توسط گروه های غیردولتی انجام میگیرد، حتما باید قابل انتساب به دولتی خاص باشد، چراکه این نظر مبنی بر قطعنامۀ تعریف تجاوز (٣٣١٤) است » ,ICJ, Legality of the use by State Of Nuclear weapons In Armed Conflicts ) 1995, Advisory opinion, para 195).
(٢٠١٥ November ٢٠)٢٢٤٩/RES/SC) دیوان بین المللی دادگستری در نظریۀ مشورتی نامیبیا، در مورد تفسیر قطعنامه های شورای امنیت ، چهار نکته را اذعان می دارد: «مفاد قطعنامۀ شورای امنیت باید با دقت تفسیر شوند، بحثی که منجر به آن شد، توجه به مقررات منشور و به طور کل همۀ اوضاع و احوال در تعیین نتایج قانونی قطعنامه باید در نظر گرفته شود Legal Consequences for States of the) Continued Presence of South Africa in Namibia (South West Africa) notwithstanding Security Council Resolution 276 (1970) [1971] ICJ Rep, p 53).
org/articles/news/2014/08/iraqis-displaced-isis-attacks-sinjar- /desperate-aid مورد تردید حقوقدانان بوده است (موسیزاده ، ١٣٨٩: ١٢١)، اما بررسی رویۀ شورای امنیت حاکی از آن است که با به کار بردن الفاظ خاص - تهدید علیه صلح و امنیت ، نقض صلح و امنیت یا تجاوز- به طور ضمنی به مادة ٣٩ منشور اشاره دارد، درحالیکه احراز موارد مذکور شرط لازم برای اتخاذ اقداماتی براساس مواد ٤١ و٤٢ منشور است ، این اشارات به اندازة کافی گویای آن است که قطعنامۀ ذیل فصل هفتم منشور صادر شده است ، بنابراین اشارة صریح به اینکه «قطعنامۀ ذیل فصل هفت منشور» صادر شده ، لازم نیست ٢٣)Security council report)."