Abstract:
میرزا محمدکاظم بن زینالعابدین شاعر اصفهانی نیمه دوم سده سیزدهم هجری قمری است که ناصرالدین شاه، ظلّالسلطان، و سیوچند نفر از دیگر رجل سیاسی آن عهد را ستایش کرده است. دیوان اشعار او بهکوشش مژگان اسماعیلی (کارشناس ارشد مرمت و احیاء بناها و بافتهای تاریخی، و رئیس کنونی پژوهشکده زبانشناسی، کتیبهها و متون پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری) و سجاد اسفندیاری که تصحیح دیوان الفت موضوع پایاننامه کارشناسی ارشد او بوده و از سوی پژوهشگاه میراث فرهنگی منتشر شده است. این دیوان دربردارنده غزلیات، قصاید، ترکیببندها، مسمطات، قطعات و رباعیات الفت اصفهانی است. پدیدآورندگان این اثر یک مقدمه ۱۹صفحهای، واژهنامه، و کتابنامه را نیز با اشعار همراه کردهاند. نوشته پیش روی که به سفارش فصلنامه نقد کتاب میراث به اختصار هرچه تمامتر تهیه شده است، کیفیت انتشار این دیوان و ارزش ادبی آن را با دیدگاهی نقادانه ارزیابی خواهد کرد.
Machine summary:
ما هیچ روش علمیای برای شناسایی اغلاط حروفچین از نوشتۀ مصحح نداریم و تنها با از نظر گذراندن نسخههاست که میتوانیم دربارۀ این امر به نتیجۀ قطعی برسیم؛ در اینجا تنها اشتباهات ۱۶بند مخمس (دو صفحه از کتاب) را نشان میدهیم (صص ۱۴۶-۱۴۷): آ غیار از تو کاهند چون ز آفتاب مردار / کلک تو خوش نویسد در شان یار و اغیار -------------------------(مصراع حذف شده) اشتباه حروفچینی «اغیار» و «شأن» نیازمند بیان نیست، اما پیداست که مصراع حذفشده چیزی جز «تعویذ جانفزایی، افسون عمرکاهی» نمیتواند باشد؛ زیرا با یک مسمط مخمس تضمینی روبهروییم که دو مصراع پایانی هر بند آن تضمین ابیات یکی از غزلهای معروف حافظ است (حافظ، ۱۳۷۴: ۵۴۰-۵۴۱).