پیش فعل های ایرانی باستان Journal Article

گويشورِ ايرانيِ باستان، با افزودنِ پيش فعل به فعل، معنيِ آن را كرانمند مي كرده و بدين گونه پيامِ خود را دقيق تر بيان مي كرده است. آنچه در اين زمينه در منب عها ديده مي شود چنان اندك و نارساست كه ساخت، كاركرد و پيشينة پيش فعل ها را براي ما روشن نمي كند. دستورِ كارِ اين نوشته، شناساييِ بيست پيش فعلِ ايرانيِ باستان به همراه ريخت هاي گوناگونِ آنها و بررسيِ بسامد كاربرديِ اين پيش فعل هاست. همچنين كوشيده شده است تا نارسايي هايي كه در زمينة ساخت، كاركرد و ريشة هندواروپاييِ آنها ديده م يشود، برطرف شود. در اين بررسي روشن مي شود كه پيشوند فعلي ناميدنِ پيش فعل ها در اوستا از ديد ساخت شناختي نادرست است. ديگر اينكه پيش فعل ها بازمانده هاي گروهي از قيدهاي اداتي هندواروپاييِ آغازين هستند كه در زبا نهاي ايرانيِ باستان كاركرد پيش فعلي بهدست آورد هاند و از اين پس، معنيِ فعلي را كه با آن پيوند مي خورند ويرايش و كرانمند م يكنند.