Abstract:
هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی توسعه پایدار شهری مناطق 22 گانه شهر تهران می باشد. جامعه آماری آن را 39 شاخص(جمعیتی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و کالبدی) در سال 1385 تشکیل می دهد. داده های بدست آمده از آمارنامه های مرکز آمار ایران و سالنامه های سرشماری عمومی نفوس و مسکن (نتایج کلی مناطق22 گانه شهر تهران)، ابتدا در محیط Excel وارد شده، سپس با استفاده از روش های وزن دهی آنتروپی شانون و تکنیک رتبه بندی Topsis مورد تجزیه- تحلیل قرار گرفته اند. این پژوهش با شیوه توصیفی– تحلیلی انجام شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد مناطق 22 گانه شهر تهران در سه سطح برخوردار، نیمه برخودار و فرو برخوردار (محروم) جای گرفته اند. برای شناخت سطوح برخورداری مناطق شهری تهران، 39 شاخص مورد ارزیابی از طریق مدل آنتروپی شانون وزن دهی شده و با تکنیک تاپسیس رتبه بندی شده و در نهایت، با استفاده از نرم افزارArc GIS، نقشه سطوح برخورداری مناطق 22 گانه شهر تهران ترسیم گردیده است. نتیجه حاصل از بررسی انجام شده، نشان می دهد که در میان مناطق شهری تهران 10 منطقه محروم با ضریب اولویت 0/096 تا 0/286 در پایین ترین سطح برخورداری جای گرفته اند و اولین اولویت توسعه را به خود اختصاص داده اند. دومین سطح، شامل 8 منطقه است که دارای ضریب اولویت 0/335 تا 0/414 است و سطح دوم اولویت توسعه مناطق را در بر می گیرد. سطح یک، 4 منطقه برخوردار از لحاظ 38 شاخص مورد بررسی را شامل می شود، با ضریب اولویت 0/638 تا 0/716 و آخرین اولویت توسعه را به خود اختصاص داده اند. طبق نتایج این پژوهش مناطق 22، 9، 17 و 19 محروم ترین و مناطق 4، 5، 6 و7 از برخوردارترین مناطق شهر تهران می باشند.
Machine summary:
"داده های بدست آمده از آمارنامه های مرکز آمار ایران و سالنامه های سرشماری عمومی نفوس و مسکن (نتایج کلی مناطق ٢٢ گانه شهر تهران )، ابتدا در محیط Excel وارد شده ، سپس با استفاده از روش های وزن دهی آنتروپی شانون و تکنیک رتبه بندی Topsis مورد تجزیه - تحلیل قرار گرفته اند.
اهداف تحقیق هدف اصلی این پژوهش ، ارزیابی درجه ی توسعه یافتگی مناطق ٢٢ گانه شهر تهران با استفاده از روش های وزن دهی آنتروپی شانون و تکنیک رتبه بندی Topsis می باشد.
منفردیان سروستانی (١٣٨٦)، به رتبه بندی مناطق مختلف شهر شیراز از لحاظ درجه توسعه یافتگی با استفاده از روش تاکسونومی عددی و U معکوس پرداخته اند، در این پژوهش ٤ شاخص کلی در نظر گرفته شده که این شاخص ها در زمینه آموزشی، فرهنگی، بهداشتی- درمانی و خدمات عمومی شهری می باشد و در این تحقیق دوره / ١٣٧٣ تا ١٣٨٣ مورد مطالعه قرار گرفته است .
ابولحسنی و همکاران (١٣٨٩) به مطالعه کاربرد تکنیک تاپسیس در تحلیل و اولویت بندی توسعه پایدار در مناطق شهری اصفهان پرداخته اند، ایشان برای شناخت سطوح برخورداری مناطق شهر اصفهان ٢١ شاخص را مورد بررسی قرار داده اند و نتایج حاصل از بررسی های انجام شده ، نشان می دهد که در میان مناطق شهری اصفهان ، ٣ منطفه برخوردار با ضریب اولویت ٠/٥٣ تا ٠/٦٤ و ٤ منطقه نیمه برخوردار دارای ضریب اولویت ٠/٤٢ تا ٠/٤٧ و ٦ منطقه با ضریب اولویت ٠/٢٢ تا ٠/٣٤، در پایین ترین سطح برخورداری قرار گرفته اند."