Abstract:
حضور زنان در اجتماع از مسائل مهم و از موضوعات قابل بررسی و پژوهش است، زیرا حضور در اجتماع از یک نیاز فطری انسان سرچشمه میگیرد. از همین رو، قرآن کریم طی آیات مختلف این نیاز فطری را پاسخ داده و حضور اجتماعی زنان را به رسمیت شناخته و در این زمینه همه مسائل اجتماعی مربوط به آنها را با معرفی زنان الگو بیان کرده است؛ زنانی که تبیین عملکرد آنها بهخوبی میتواند مولفهها و آداب اجتماعی زنان را در ابعاد گوناگون بهطور دقیق و مطلوب مشخص کند. با وجود اهمیت فوقالعاده این مبحث، فعالیتهای علمی انجامگرفته در این زمینه (دیدگاه اسلام درباره وجوب و چگونگی حضور زنان در ابعاد گوناگون اجتماع) اندک و انگشتشمار بوده و اغلب به منابع روایی تکیه داشتهاند. ازاینرو، این مقاله با استنادات قرآنی، تاییدات روایی و استدلالات عقلی به بررسی و تبیین حضور اجتماعی زن در سه محور وجوب حضور، ابعاد حضور (سیاسی، اقتصادی، نظامی و فرهنگی) و شرایط حضور در اجتماع با روش توصیفیـ تحلیلی بر مبنای تعقلیـ منطقی میپردازد و نتیجه میگیرد که حضور در اصل مجاز است و در بعضی شرایط وجوب پیدا میکند و این حضور در همه ابعاد و البته با شرایط خاص خود است.
Machine summary:
از همین رو، قرآن کریم طی آیات مختلف این نیاز فطری را پاسخ داده و حضـور اجتماعی زنان را به رسمیت شناخته و در این زمینه همۀ مسائل اجتماعی مربوط به آن ها را با معرفـی زنـان الگـو بیان کرده است ؛ زنانی که تبیین عملکرد آن ها به خوبی می تواند مؤلفه ها و آداب اجتماعی زنان را در ابعاد گوناگون به طور دقیق و مطلوب مشخص کند.
ازاین رو، این مقاله با استنادات قرآنی ، تأییدات روایـی و اسـتدلالات عقلـی بـه بررسی و تبیین حضور اجتماعی زن در سه محور وجوب حضور، ابعاد حضور (سیاسی ، اقتصادی ، نظامی و فرهنگی ) و شرایط حضور در اجتماع با روش توصیفیـ تحلیلی بر مبنای تعقلیـ منطقی می پردازد و نتیجـه مـی گیـرد کـه حضور در اصل مجاز است و در بعضی شرایط وجوب پیدا می کند و این حضور در همۀ ابعاد و البته با شرایط خاص خود است .
هرچند موارد مطرح شده در این آیـه «وجـه مشـترک بـین زن و مـرد اسـت و مـردان هـم می توانند چنین جرایمی را مرتکب شوند، ولیکن ارتباط آن ها با زنان بیشتر است ، چون زنان بـه حسب طبع عهده دار تدبیر منزل اند و این زنان اند که باید عفت دودمان را حفظ کننـد و ایـن هـا چیزهایی است که نسل پاک و فرزندان حلال زاده به وسیلۀ آنان حاصـل مـی شـود» [٢٢، ج١٩، ص٤١١] و شیوۀ بیعت گرفتن از زنان هم فقط لفظی نبود، بلکه «وقتی زن ها آمدند، یـک ظـرف آب بود، حضرت (می )فرمود: من دستم را در این ظرف آب می زنم ، شـما هـم دسـتتان را در آن زنان ) نخستین کسی بود که ایمان به خدا و پیامبر(ص ) آورد.