نویسندگی و شأن سخن Journal Article

"غرض از ادب و آداب داتی،شتر مآب بودن نیست،یعنی غرض آن نیست که چیزی نوشت و گفت که نه خواص بفهمند و لذت برند و نه عوام فایده و تمتع؛حسن زبان فارسی در سادگی آنست و فصاحت و بلاغت کلام در این زبان چنانست که فردوسی و سعدی را خواص و عوام می‌خوانند و درک‌ میکنند و از سخن آنها لذت برده و خوشه‌ها از خرمن آثار آنها چیده توشه زندگی میکنند. شأن سخن و نویسندگی در آزادی بی‌بندوبار و هرزه‌درائی و یاوه‌نویسی نیست‌ بلکه در حفظ شؤن ملی و منافع ملک و انتقاد صحیح و بی‌غرضانه از لحاظ نفع عموم است؟ و جمعی و جماعتی که غلطاندازدر جرگه وصف اهل قلم درآمده‌اند هرگاه واقعا قانون و مقرراتی‌ در کار باشد و درست اجرا شود،موجب اصلاح میشود وگرنه هرج‌ومرج قلمی دوام خواهد داشت‌ و پناه بر خد از عواقب وخیم آن..."