Abstract:
قلمرو اسلامی در دوران امویان و عباسیان، بسیاری از مناطق مسیحی نشین کلیسای شرق را در بر میگرفت. مردم این سرزمینها دارای دانشمندان برجسته و کلیساهای سازمان یافتهای بودند، و به تدریج برخی از آنان توانستند به دربار خلفا راه یابند. در این دوران بسیاری از اطبای دربار، مسیحیانی بودند که میراث کهنی از دانش پزشکی داشتند. همچنین برخی از شعرا، مترجمین، منجمین وجاثلیقهای مسیحی نیز توانستند ارتباط تنگاتنگی با خلفا و نزدیکان ایشان پیدا کنند، و حتی به عنوان مشاور در کنار حاکمان مسلمان، ایفای نقش کنند. در این میان، برخی از خلفا بودند که تمایل به ارتباط با مسیحیان نداشتندو با وضع احکام سختگیرانهای بر ضد آنان، کوشیدند تا مسیحیان را از جامعه مسلمانان متمایز کنند، و محدودیتهاییدر انجام مناسک عبادیو فعالیتهای اجتماعی آنان به وجود آورند؛ لیکن با بررسی گزارشهای تاریخی این دوره میتوان دریافت که حکومتهای اموی و عباسی، مسیحیان را مجبور به تغییر کیش و روی آوردن به اسلام نمیکردند.<br />
Machine summary:
در این میان ، برخی از خلفا بودند که تمایـل به ارتباط با مسیحیان نداشتندو با وضع احکام سخت گیرانه ای بر ضد آنان ، کوشیدند تا مسـیحیان را از جامعه مسلمانان متمایز کنند، و محدودیت هاییدر انجام مناسک عبادیو فعالیت های اجتماعی آنـان بـه وجود آورند؛ لیکن با بررسی گزارش های تاریخی این دوره میتوان دریافت که حکومت هـای امـوی و عباسی، مسیحیان را مجبور به تغییر کیش و روی آوردن به اسلام نمیکردند .
مسیحیان در این دوره از وضعیت مطلوبی برخوردار بودند، و بسیاری از آنان جایگاه های رفیعی در دولت اموی داشتند، تا این که عبد الملک بن مروان ، در اثر خصومتی که بـا امپراطـور روم پیـدا کـرد، تصمیم گرفت زبان دفاتر رسمی را به عربی تغییر دهد.
ولید بن عبـد الملک (٨٦-٩٦ق / ٧٠٥-٧١٥م )، پیش از این حاضر شده بود چهل هزار دینار به آنان بدهد، تا بگذارند این کلیسا به مسجد جامع دمشق که در کنار آن قرار داشت ملحق شود، اما مسیحیان حاضر بـه ایـن کار نشده بودند، و ولید نیز بدون آن که چیزی به آنان بدهد، کلیسای مذکور را در طرح توسعه مسجد، ویران کرده بود.
با روی کار آمدن وی، قوانین سخت گیرانه ای که عمر بن عبد العزیز برای تمییز میان مسلمانان و اهل کتـاب وضع کرده بود، برداشته شد، و مسیحیان در دوران حکومت او که نزدیـک بـه دو دهـه طـول کشـید، آزادی بیشتری پیدا کردند.